وزارت خارجه بایستی مماشات را در ارتباط با امارات متحده و سایر اعراب یاوه گو، کنار بگذارد و شان و منزلت ملت ایران را پایمال چند بادیه نشین عرب نخواهد

خاک بر دهان یاوه گویان عرب بپاشید

مقاله ئی از مصطفی فقیهی ،
سردبیر و مدیر عامل



تهیه و تنظیم : داوید
دهم دسامبر ۲۰۰۷


کشور کوچک امارات متحده عربی که به مدد پیروزی انقلاب اسلامی ایران، بدل به قدرت اقتصادی بزرگی در منطقه شده است در تکراری ترین اظهار نظر موهن و بی مدرک خود، جزایر سه گانه (تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی) را جزایر اشغالی توسط ایران دانست و تهدید کرد، در صورت عدم تحویل این سه جزیره ایرانی، به دادگاه بین المللی شکایت خواهد کرد
این اقدام تجاوز گرایانه امارات متحده ی عربی، با سکوت ایران یا پاسخ ضعیف ایران همراه بود که قطعاً سبب جری تر شدن اعراب منطقه خواهد شد. متاسفانه، سالیانی است که امارات متحده ی عربی اظهار نظر سخیف خود در قبال جزایر سه گانه را ابراز می دارد،اما با واکنش منفعلانه ایران مواجه می شود.
جالب آنکه امارات متحده ی عربی هماره بدون ارائه مدرک و سند - همچون در بحث خلیج فارس -  در قطعنامه پاياني اجلاس هاي سران و يا اجلاس وزراء كشورهاي شوراي همكاري خليج فارس و بيانيه هاي اجلاس اتحاديه عرب،  ایران را اشغالگر خوانده و ردیف مشکلات فلسطین می داند!


شیخ زائد سه سال قبل در سن ۸۶ سالگی از دنیا رفت و در امارات ۴۰ روز عزاداری اعلام شد

از سوی دیگر، با توجه به وصیتنامه شیخ زائد که در آن آمده «هرگز با ایرانیان در مورد جزایر سه گانه، جدل نکنید»، اقدامات اخیر خلیفه بن زائد آل نهیان در مورد اشغالگر خواندن ایران، قطعاً دلیل خارجی دارد.در واقع اماراتی ها، خود بر محق بودن ایران واقفند، هر چند شاپور بختیار در مصاحبه با روزنامه کویتی السیاسه بیست سوم ژانویه ۱۹۸۲ ) بگوید: جزایر سه گانه (تنب بزرگ ، تنب کوچک و ابوموسی) متعلق به ایران نیست و نباید بر سر آن ها با همسایگان خود کشمکش داشته باشیم
دوم. جزاير سه گانه فاقد سكونت دايمي بوده و تنها جزيره ابوموسي است كه در اواخر قرن ۱۹ سكونتگاه دايمي تعدادي از ماهيگيران و دامداران ايراني بندري و بلوچ تبار تبديل شده است، اما با اين وجود همواره در طول تاريخ اين جزاير در داخل حوزه حاكميت بلامنازع ايران بوده است ونامه تهديد آميز ميرزا رضا آغاسي در سال ۱۸۴۰ به دولت بريتانيا در خصوص جزاير خليج فارس خود موئد اين ادعا است.
تنب كوچك بدليل عدم وجود آب شرب در آن هيچگاه سكونتگاه انسان نبوده و حتي براي استراحت صيادان، ‌مسافرين عازم زيارت حج و تجار نيز كاربرد نداشته است.

دولت ايران كه از سال ۱۸۸۷ متوجه دخالتهای استعمار گرایانه انگلیس در جزایر سه گانه شد تا سال ۱۹۷۱ بيشتر از يكصد يادداشت، اعتراض نامه و اقدامات عملي مانند فرستادن مخبر و بازرس سال در سالهاي پس از جنگ جهاني دوم، پرواز و فرود هلي كوپترها در اين جزاير بطور مستمر انجام می داد و حتي در چند مرحله فرماندهان ارتش به شاه ايران پيشنهاد بازپس گيري قهر آميز جزاير را مطرح كرده بودند . تلاش ايران در جهت رفع اشغال جزاير يك سابقه طولاني داشته و اين اقدامات مؤثر و سابقه اعتراضات مكرر ايران، موضع ايران را در مذاكرات فشرده سالهاي ۱۹۷۰ - ۱۹۷۱ برای باز پس گيري جزاير مستحكم تر مي کرد.
در سال ۱۸۷۷ دولت ايران كه متوجه شده بود كه در ابوموسي و تنب بزرگ تجارت وصيادي رونق گرفته است تصميم گرفت كه برخلاف گذشته كه بدليل فقر و نبود امكانات ،معدود سكنه آن از ماليات معاف بودند، برآنها ماليات وضع كند، اين اقدام با مخالفت انگليسي ها مواجه شد اما چون نمي توانستند آنجا را متعلق به انگليس بنامند مدعي شدند كه اين جزيره تحت الحمايه آنها است و به شيخ راس الخيمه تعلق دارد، از اينجا بود كه منازعه مستمر بر سر ابوموسي درگرفت ولي ايرانيها بر ايراني بودن جزاير و اعمال حق تاريخي و جغرافيايي خود تأكيد مي كردند و علي رغم تهديد انگليس،‌ايران پرچم خود را بر اين جزاير برافراشت. انگليسي ها كه درسال ۱۹۰۴ متوجه معادن خاك سرخ و اهميت آن شده بودند اين پرچمها را برداشتند و سه نامه خود ساخته كه نشان مي داد كه بين حاكم لنگه و شيوخ قاسمي رد و بدل شده اند، را مطرح ساختند. دولت فخیمه،این نامه ها كه متضمن تعارفات و پذيرش حق شيوخ قاسمي عمان بر جزاير بود، را به دولت ايران ارائه نمود. دولت ايران نيز متقابلاً پنج نامه از حاكم لنگه در رد و تكذيب سه نامه مورد ادعاي انگليس ارائه نمود. دولت انگليس سند سازي و جمع آوري شهادت از افراد را در اين خصوص شروع كرد و هر روز بر پوشه اي كه ابتدا فقط سه نامه بي اعتبار در آن بود مداركي افزود تا اينكه امروزه اماراتيها مدعي هستند كه در اين پوشه صدها سند دارند!!!
اماراتيها از چند هزار سال سابقه حكومت در سواحل خليج فارس فقط و به زنجيره حوادث سالهاي ۱۸۸۷ تا ۱۹۷۱ علاقه مند هستند، و از تاريخ قديم و نقشه قديمي بي زارند، چون اين اسناد و نقشه ها همگي ادعاي ايران را تاييد مي كند آنها مدعي هستند كه حقوق بين الملل در دعاوي به گذشته ها نگاه نمي كند و دوره معاصر ملاك قضاوت قرار مي گيرد.
علی رغم اينكه بريتانيا متعهد بود كه در امور محلي و قضائي شيوخ دخالتی نخواهد کرد، اما عملاً از سال ۱۹۴۵ انگليسي ها تمام امور را در دست داشتند، حتي در اين سال بريتانيا از شيوخ تعهد گرفت كه حق حل و فصل هيچگونه مسائل قضائي را نداشته باشند.



نسل اول اماراتي به مالكيت ايران بر جزاير باور داشت و شيخ راس الخيمه حداقل سه بار ۱۹۰۴ - ۱۹۳۵ - ۱۹۴۹ پرچم خود را در جهت دوستي با ايران از تنب جمع كرد، ولي انگليسي ها هر بار او را تهديد كردند كه در صورتيكه به موضوع پرچم و مالكيت تنب همچنان كم توجه باشد. پرچم شارجه را بجاي راس الخيمه بر تنب نصب خواهند كرد.( اسناد كتاب حمدي)
همگان مي دانند، زمانيكه اين جزاير به ايران مسترد شد كشوري بنام امارات متحده عربي وجود نداشته و اميران محلي يا شيوخ قبائل هفت گانه كه بعدها متحد شدند در فاصله سالهاي ۱۸۲۰ تا ۱۹۷۱ حتي بر زادگاه و منزل محل سكونت خود نيز حاكميت مؤثر نداشته اند. يك نمونه آن سندي است كه انگليسي ها قرارداد شيخ را با شركت آلماني لغو و به وي هشدار مي دهند كه بدون اجازه انگليسي ها حق بستن هيچگونه قرارداد ندارد.( اسناد در كتاب حمدي نيز آمده است)
اماراتي ها مي گويند كه جزاير عربي هستند حتي به فرض محال اگر بپذيريم كه عربي باشند آيا اين دليلي بر تعلق آن به امارات مي شود ؟ هنگاميكه ارتش ايران وارد تنب شد بجز يك پاسگاه هيچ موجود و انسان ديگري در آنجا نبود كه عربي بودن آنها اثبات شود. خاك و سنگلاخ آنجا هم ما نديديم كه به زبان عربي حرف بزنند
وجود قبر و سنگچين و منزل قديمي مربوط به گله داران عرب و يا گذرنامه اماراتي در دست چند خانوار در ابوموسي هيچ دليلي برعربي ناميدن جزاير وتعلق به امارات نمي شود كمااينكه قلعه اي عظيم و قبر صدها پرتغالي و انگليسي در جزيره هرمز ايران و يا در بندر ممباساي كنيا و در بنادر موزامبيك وجود دارد ولي آنها مدعي مالكيت آن جزاير نيستند. همچنين قبر صدها نفر از علما و شخصيت هاي ايراني در نجف،‌كربلا و مدينه است. ولي هيچگاه عرف بين الملل وجود اينگونه قبور را دليلي بر مالكيت نداسته است.

دلايل متعددي براي اثبات حاكميت ايران بر جزاير وجود دارد.



مي دانيم كه بيشتر از دهها سفرنامه نويس و همچنین تاريخ نويسان عرب و پارس حاكميت ايران را از۵۰۰ سال قبل از ميلاد مسيح و از ازمنه باستان تا قرون اخير، بر تمام خليج فارس كه بطريق اولي جزاير را نيز شامل مي شود،  مورد تائيد قرار داده اند. در سال ۱۷۳۵ - ۱۷۴۵ در دوره نادرشاه حاشيه جنوبي خليج فارس بويژه بحرين و راس الخيمه سرزمين ايراني محسوب مي شد. در سال ۱۸۸۸ ناصرالدين شاه ضمن ارائه نقشه اي از انگليس خواست كه مالكيت ايران را برجزاير سه گانه برسمیت بشناسد اما انگلستان مطابق معاهده ۱۸۹۲ حمايت از شيوخ، پيشنهادات مكرر ايران را. رد مي كرد.
به دستور محمد علي فروغي در تاريخ ۹ مرداد ۱۳۱۲ برابر با جولای ۱۹۳۳ یک واحد نیروی دریائي ایران پرچم انگليس را از جزيره ابوموسي و باسعيدو پائين كشيده و بدور افكند.
بر اساس اسناد كتاب حمدي در همان سال نيروي دريايي ايران چند بار جهت ديد و بازديد در جزاير نيرو پياده كرد و وزارتخارجه ايران طي يادداشتي به اعتراض دولت انگلستان نيز چنين پاسخ داده است : اعتراض شما به مسافرت كشتي پلنگ به جزيره تنب جهت بازديد از چراغ دريائي، بي ربط است. مأمورين شاهنشاهي هنگاميكه مأمور بازديد از كليه چراغهاي ساحلي هستند نمي توانند معاينه چراغ تنب كه ملك مسلم و جزءلايتجزاي خاك ايران است خودداري نمايند.
در سال ۱۹۶۹ مايكل استوارت وزير خارجه وقت بريتانيا به تهران سفر كرد و در ديدار با وزير دربار شاه گفت:‌ با امانت كامل به شما عرض مي كنم ما جزء ‌وظايف خود مي دانيم كه بر بازگرداندن جزاير به ايران تأكيد كنيم."
زمانيكه بريتانيا در سال ۱۸۲۰ با قرارداد تحت الحمایگی سلطه خود را بر شیوخ تحمیل کرد رأس الخيمه و شارجه يك امارت واحد بودند و در سال ۱۹۲۱ ابوموسي و الخیمه از شارجه جدا شد و ابو موسی و الخیمه به قواسم شارجه واگذار گرديد و تنب ها به رأس الخيمه سپرده شد  .

سوم. اماراتی که به مدد حضور بازرگانان و سرمایه داران بزرگ و کوچک ایرانی، بدل به امارات مدرن امروز شده است، اینک بی آنکه پاسخی بشنوند، هر آنچه می خواهند می بافند و تهدید هم می کنند!


احمدینژاد هفته گذشته به امارات سفر کرد و مهمان خلیفه بن زائد ال نهیان بود

اذیت و آزار ایرانیان، تحقیر و سرکیسه کردن ایرانیان بی پناه در این کشور، ایجاد شبکه های جاسوسی علیه ایران، ایجاد پایگاه برای تربیت نظامیان خرابکار و جاسوسان ، از شاخص ترین اقدامات امارات متحده عربی علیه منافع و ملت ایران است

تبلیغات شدید این روزها علیه تمامیت ارضی ایران، سخنان زشت و تنفربرانگیز امارات در خصوص جزایر ایرانی، تشدید آزار ایرانیان و بازرگانان ایرانی، و صدها اقدام مغرورانه امارات در نادیده گرفتن حقوق ملت ایران به هیچ وجه با اصول برادری و حسن همجواری سازگار نیست.

این همه اقدام خصمانه از سوی امارات در شرایطی صورت می گیرد که این کشور از ناحیه ارتباط با جمهوری اسلامی ایران و حضور بسیار زیاد ایرانیان در این کشور، منافع بسیار و به ارز سرشاری دست یافته و می یابد.

چهارم. وزارت خارجه بایستی مماشات را در ارتباط با امارات متحده و سایر اعراب یاوه گو، کنار بگذارد و شان و منزلت ملت ایران را پایمال چند بادیه نشین بی دست و پای عرب نخواهد.

بایستی راه نفوذ امارات متحده عربی در اسیای میانه و قفقاز را سد کرد، بایستی در جستجوی راه های ترانزیت جدید برای عبور دادن کالاهای ایرانی بود، بایستی بازارچه های مرزی و مبادلات اقتصادی تنزل کند و سطح روابط سیاسی نیز در حد و اندازه هایی باشد که عزت و صلاح مردم ایران را به وضوح نشان دهد.
پنهان کردن زشت کاری های امارات متحده عربی، در قبال مردم ایران و مماشات در قبال آن به هیچ وجه شایسته وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران نیست، این وزارتخانه بایستی در قبال اقدامات اعراب یاوه گو و کذاب منطقه در مورد خلیج همیشه فارس و جزایر سه گانه، و عکس العمل های نامناسب و سست خود به ملت ایران توضیح دهد.

پنجم. مردم غیور ایران نیز بایست، برای مبارزه با هجویات و دروغ پردازی های اعراب در مورد خلیج فارس تا جزایر سه گانه، کمتر از پیش به این کشور سفر کنند. بالاخص ایرانیان مقیم خارج از کشور و حتی آن دسته ای که در آمریکا و اروپا، در دفاع از خلیج فارس، تمامیت ارضی ایران و هویت ایرانی، حنجره پاره می کنند نیز توصیه می شود، برگزاری کنسرت ها و تورهای متنوع را در اعتراض به این اقدام امارات، کاهش دهند، هر چند چنین درخواستی از مدعیان دفاع از ایران، خیالی باطل است و تنها به شعاری زیبا می ماند.
ششم. خوب است اعراب منطقه که چند سالی است، تمامی افتخارات ایران و ایرانی را متعلق به خویش می دانند، آگاه باشند که مردم ایران زمین، در برابر چنین یاوه گویی هایی بی پاسخ نخواهد نشست و روزگاری، خاک و گل بر دهان شان، خواهند پاشید.

و دست آخر این که امارات متحده عربی، قطعاً در صورت تکرار اتهامات واهی خود و اشغالگر خواندن ایران، باید بشدت مواظب تمامیت ارضی خود  باشد!

● مصطفی فقیهی