Weekly Report From Sat. October. 10th. .. 2015

تنـــــه   نـــــزن           טאנה  נאזאן     Tanehnazan












Editor David Fakheri
سردبیر داوید فاخری
עורך דוד פאחרי


    For the important News of the world
    ( in English, Farsi and Hebrew )
    Please visit us every day
    at Facebook under the
    editor's name
    ( David Fakheri داوید فاخری )






    חברים יקרים


    בשל בעיות טכניות וחוסר


    צוות נאות, האתר יהיה

    סגור עד להודעה חדשה



    دوستان عزیز


    به علت نقص فنی و همچنین


    کمبود کادر لازم،


    سایت تا ا اطلاع ثانوی


    تعطیل خواهد بود



    Dear Friends


    Due to technical problems


    and lack of adequate


    staff, The SITE will be


    closed until further notice









    Sunday, November 25, 2007

    درخــــــت بلـــــــــــوط انـــــــــــا فرانــــــــــک



    مجسمه انا فرانک که توسط »» ماری اندریسن «« ساخته
    شده و در خارج از ساختمان »» وستر کرک « در
    امستردام بر پا گردیده است




    درخــــــت بلــــــــوط آنــــــــــا فرانــــــــــک *



    مقاله ئی از :فروغ ن. تمیمی
    بر گرفته از رادیو زمانــــــــه
    تهیــــــــــه و تنظیـــــم : داوید
    نـــــــوامــــــــبر ۲۵ / ۲۰۰۷

    در بعد از ظهر ۱۵ نوامبر به موزه آنا فرانک که در مرکز شهر آمستردام در کنار کانال قدیمی معروف به کانال « پرنس ‌ها» قرار دارد، می ‌روم . خبری که از تلویزیون شنیده ‌ام، وادارم کرد که سری به موزه بزنم.

    آنا فرانک



    سال ‌ها پیش خانه و موزه آنا فرانک را دیده بودم و بارها از کنار آن گذشته ‌ ها را می ‌بینم که آمده ‌اند تا آن چه را که در فیلم ‌ها دیده و یا در کتاب آنا فرانک خوانده ‌اند، به چشم خود ببیند. داستانی واقعی و تلخ از زندگی قربانیان جنگ بین ‌الملل دوم.

    امروز آمده ‌ام تا از سر دل ‌تنگی و هم کنجکاوی، درخت بلوط تنومند و پیر را که در باغ کوچک پشت خانه سر به آسمان دارد، ببینم. درختی که به درخت آنا معروف است؛ سمبل امید و آزادی نامیده شده و این روزها همه درباره ‌اش حرف می ‌زنند.

    خبرنگارانی از تمام دنیا در گوشه و کنار این خیابان مشغول تهیه گزارش و مصاحبه هستند ، می ‌گویند درخت همین روزها قطع خواهد شد. مخالفین قطع درخت و اهالی محل بنیادی را تشکیل داده ‌اند. مدیر آن آقای موتال، نه تنها کارشناس حفظ بنا ‌های تاریخی است، بلکه در همسایگی موزه آنا فرانک زندگی می ‌کند و هر روز از پنجره ‌اش درخت را می ‌بیند.

    او انداختن درخت را توهینی به تمام پناهنده ‌ها و قربانیان نقض حقوق بشر در سراسر دنیا می ‌داند و در حال فعالیت برای نجات درخت است که ظاهراً به علت پیری و پوک شدن تنه ‌اش، باید قطع شود تا از سقوط احتمالی آن بر خانه ‌های مجاور جلوگیری شود.

    همسایه ‌ها که در تابستان از سرسبزی و سایه بلوط لذت می ‌ برند، هم نگران از پای در آمدن درختند و هم نمی ‌خواهند که این درخت مشهور را که جزو مقدسین شهر است از دست بدهند.
    بلوط کهن ۶۵ سال پیش الهام بخش انای نو جوان بود . او و هفت انسان دیگر در خانه پشتی و مخفی این ساختمان به اتهام یهودی بودن پنهان شده بودند تا از مرگ در اتاق ‌های گاز اردوگاه ‌های مخوف آلمان هیتلری در امان باشند.

    آنا می ‌خواست نویسنده شود. اما او تنها فرصت یافت که یک کتاب بنویسد؛ یعنی خاطرات روزانه دو سالی را که در این خانه با خانواده ‌اش و چهار یهودی دیگر پنهان شده بود !. در ۲۵ ماهی که انا در ترس و وحشت داثمی از دستگیری و فرستاده شدن به کوره آدم ‌سوزی به نوشتن پناه می ‌برد، هر صبح از پلکان چوبی زیر شیروانی بالا می ‌رفت تا از پشت تنها پنجره ‌ای که پوشانده نشده بود، با آسمان آبی و بلوط پیر دیدار کند.



    کتاب خاطرات روزانه انا فرانک که به بیش
    از ۶۰ زبان در دنیا ترجمه گردیده است

    آنا در کتابش با صمیمیت از درخت حرف می ‌زند. بلوط سبز و باشکوه، دوستی مهربان و پناه ‌دهنده برای او است. دوستی که ‌دختر جوان را به خیال پردازی، آرامش و لذت بردن از هیاهوی پرندگان سفید مهاجر دعوت میکند . انا در ۱۳ ماه می۱۹۴۴ مینویسد : « شکوفه، سرسبزتر و زیباتر از سال پیش است.»

    برای دیدن درخت به خیابان پشت ساختمان می روم تا شاید از آن جا بتوانم به باغ موزه سرک بکشم. اما فوراً می ‌ ‌فهمم که هیچ امکانی وجود ندارد. زیرا یک ردیف از بناهای قدیمی و بلند، امکان هر چشم ‌اندازی به باغ آنا را غیرممکن می ‌کنند. ناچار به خیابان پرنس ‌ها بر می ‌گردم و وارد موزه می ‌شوم تا دوباره از خانه مخفی که در هلند به خانه «پشتی» معروف است، دیدن کنم. شاید بتوانم از پشت پنجره ‌ای، درخت را ببینم.

    در سال ‌های اخیر، ساختمان موزه بازسازی شده و با افزودن یکی از خانه ‌های مجاور به آن، فضای بیشتری ایجاد شده است. هر روز صدها نفر از سراسر دنیا از این موزه بازدید می ‌کنند و بنیاد آنا فرانک یکی از مهم ‌ترین نهاد ‌های دفاع از حقوق بشر در سراسر دنیا است.

    هر کس که آمستردام را دیده باشد، می ‌داند که این شهر در واقع موزه بزرگی از بناها و خانه ‌هایی است که در سده ‌های گذشته در کنار کانال ‌های زیبا برپا شده ‌اند. در این شهر، هر ساله میلیون ‌ها یوررو خرج نگهداری و بازسازی بناهای قدیمی می ‌شود. خانه ‌ای که خانواده فرانک و دوستانشان در آن مخفی بودند ، ساختمان سه ‌طبقه ‌ای است که در سال ۱۶۲۵ساخته شده است اتو فرانک پدر انا در سال ۱۹۴۰ شرکت تجاری خود را به این ساختمان منتقل کرد. او پس از به قدرت رسیدن هیتلر آلمان را ترک کرده بود و در آمستردام با همسر و دو دخترش آنا و مارگوت زندگی می ‌کرد . ششم جولای ۱۹۴۲ خانواده فرانک در طبقه ‌ی کوچک زیر شیروانی این خانه پناه گرفتند که به وسیله راه پله ‌ای مخفی به ساختمان اصلی راه می ‌یافت. خانواده پلس و دوست دیگری بنام فریتز پففر هم پس از چند روز به آن ‌ها ملحق شدند.

    راه پله مخفی پشت قفسه ‌ای کتاب قرار دارد. در طبقه اول و دوم شرکت تجاری آقای فرانک قرار داشت که توسط دوستان او اداره می ‌شد. دوستانی که در تمام دوران زندگی مخفیشان از هیچ کمکی دریغ نکردند.

    در طبقه اول و دوم موزه بعضی از وسایل، دستنوشته ‌ها و عکس ‌های باقی ‌مانده از فرانک ‌ها و کارکنان شرکت قرار دارند که تماشاگر را با خانواده فرانک، دوران جنگ و داستانی که اتفاق افتاده است، آشنا می ‌کند. در فیلمی که پخش می ‌شود، توده ها ‌ای زمردگان آشویتس را می ‌توان دید و یا نطقهای آتشین هیتلر را می ‌توان شنید. صحنه ‌هایی که بار ‌ها در فیلم ‌ ها دیده ‌ایم؛ اما دیدن مجدد آن ‌ها همیشه تکان ‌دهنده است.
    بخش ‌هایی از کتاب آنا را بر در و دیوار یا در کنار اشیاء موزه می ‌توان خواند: در طول روز می ‌بایست خیلی آهسته راه « برویم و در گوشی حرف بزنیم؛ مبادا که افرادی که در طبقات پایین کار می ‌کنند، صدای ما را بشنوند.» با بالا رفتن از راه پلع نردبانی و چوبی که بر اثر رفت و امد در ۵۰ سال گذشته ساییده و بیرنگ شده ، به خانه مخفی می ‌رسم . هر کس که این موزه و طبقه زیر شیروانی آن را دیده باشد، بدون شک سنگینی فضای غمگین آن را در می ‌یابد.

    زائران خاموش از اتاقی به اتاق دیگر می ‌روند. آن ‌ها به در و دیوار، بخاری دیواری، شیر آب، توالتی که پر از نقش ‌ های آبی و سفید است و مخفی شدگان تنها پس از ساعت شش بعد از ظهر اجازه استفاده از آن را داشتند، نگاه می ‌کنند. آن‌ها در سکوت، قطعات نوشته شده کتاب را بر در و دیوار می ‌خوانند.

    خانه پشتی بازسازی شده؛ ولی اتاق ‌ها خالی ‌اند. در اتاق کوچک آنا، عکس هایی که او از کتاب ‌ها و روزنامه ‌ها قیچی کرده و بر دیوارها چسبانده بود، به همان ترتیب بازسازی شده ‌اند. چیزهایی که دخترکی ۱۴ ساله دوست دارد تصویر هنرپیشه‌های معروف ، مناظر، حیوانات و بچه ‌ها. او می ‌نویسد: « در و دیوار اتاق من لخت بود. اما خوشبختانه پدرم مجموعه کارت پستال ‌ها و عکس ‌های هنرپیشه ‌هایی را که جمع کرده بودم، با خودش آورده و من همه آن ‌ها را به دیوار ‌ها چسبانده ‌ام . »

    پنجره ‌ها با ململ سیاهی درست مثل سال ۱۹۴۲ پوشانده شده اند و باز نمیشوند !. اما از ورای این سیاهی شفاف می ‌توان درخت را دید و حتی عکس تیره و تاری از آن برداشت! درختی عظیم با چتری گسترده! در این ۱۷۰ سالی که این بلوط در باغ این خانه زندگی کرده چه چیزها که ندیده و چه چیزها که نشنیده اما از ورای این سیاهی شفاف می ‌توان درخت را دید و حتی عکس تیره و تاری از آن برداشت! ! پناهگاه پرندگان مهاجر، کلاغ ‌های خبرچین و کبوتر ‌های نامه ‌بر بوده است. زندگی بلوط اما با مخفی شدن فرانک ‌ها در این خانه شکل دیگری پیدا کرد و به زندگی دخترکی بی ‌گناه گره خورد. هر صبح آنای غمگین و مضطرب پاورچین پاورچین از پلکان بالا می ‌آمد تا رنج زندانی بودن را با تنفس هوای خنک صبحگاهی و دیدن درختش فراموش کند
    انای شاعر این دیدار را در ۲۳ فوریه ۱۹۴۴ به زیبائي میسراید »» ما هر دو به آسمان آبی نگاه می ‌کنیم. بر شاخه ‌های بی ‌برگ بلوطم، قطرات شبنم می ‌درخشند. اوج ‌گیری نقره ‌فام پرندگان سفید ما را چنان از خود بی ‌خود می کند که از حرف زدن باز می ‌مانیم.»

    بلوط کهن در این روز پاییزی بی ‌برگ و بار اما پا برجا سر یه آسمان می ‌ساید. حتماً هنوز آن روز شوم چهارم اگوست ۱۹۴۴ رابیاد میاورد روزی که آنا برای آخرین بار با او دیدار کرد. چند روز قبل از لو رفتن در دفترچه اش نوشته بود: « فکر می ‌کنم تا زمانی که این درخت، خورشید و آسمان آبی وجود دارند و من می ‌توانم حسشان کنم، غمگین نخواهم بود.»
    اما چه کسی گشتاپو را خبر کرده بود؟ در آن روزها گرسنگی و مرگ در هلند اشغال شده بیداد می ‌کرد. خبرچین ‌ها در ازای دریافت مبلغ ناچیزی، یهودیان را تحویل پلیس می ‌دادند. به این ترتیب هزاران نفر دستگیر و روانه کوره ‌های آدم ‌سوزی هیتلر شده بودند.

    آنا و تمام ساکنان خانه« پشتی» به اردوگاه ‌های مرگ فرستاده شدند و تنها اتو فرانک پدر آنا پس از اتمام جنگ از آشویتس نجات یافت. آنا در خاطراتش می ‌نویسد: « رادیوی مقاومت از اتاق گاز و کوره ‌های آدم ‌ سوزی می ‌گوید. من خشکم زده و سر جایم میخکوب می ‌شوم.»



    دفترچه خاطرات روزانه آنا توسط خانم میپ خیس، منشی پدرش در اتاقش پیدا شد. او و دوستانش در تمام آن دو سال وسایل مورد نیازشان را تأمین کرده بودند. آنا می ‌نویسد: « دوستان ما در این مدت هرگز کلمه ‌ای شکایت ‌آمیز و ناراحت ‌کننده بر زبان نیاوردند و با به خطر انداختن خود، زندگی ما را اداره کردند.»
    خاطرات انا بعد از جنگ بچاپ رسید و به ۶۰ زبان ترجمه شد و دهها فیلم از روی ان ساخته شد . نویسنده و یکی از نجات ‌ یافتگان آشویتس می ‌نویسد: « فکر کردن به سرنوشت چندین آنا فرانک ما را بیشتر از اندیشیدن به آن میلیون ها نفری که در سایه قرار گرفته ‌اند، منقلب می ‌کند. شاید هم باید این طور باشد. وگرنه چگونه می ‌توانیم درد و رنج میلیون ‌ها انسان فرستاده شد ه به اتاق گاز را تحمل کنیم؟»

    زندگی بلوط پیر و استوار هم در کتاب دوستش آنا و هم در باغ خانه ادامه پیدا کرد. درخت حتی وب سایت خودش را دارد.‌ در تمام این سال ‌ها مردم از سراسر دنیا به دیدن این موزه آمدند. آن ‌ها نام و پیام خودشان را به رسم یادگار بر روی برگ ‌های دیجیتالی بلوط نوشته ‌اند. درخت هزاران دوست دیگر در سراسر دنیا پیدا کرده. سمبل دوستی، امید و آزادی شده و در لیست آثار تاریخی جای گرفته است.

    شاید او هم این روزها نگران سرنوشت خودش است و با خودش ‌گوید: « این همه هیاهو برای چیست؟ من که هنوز سر پا هستم و تا به حال هم آزارم به کسی نرسیده است. چرا آرامشم را بر هم می ‌زنید و تنه ‌ام را با آزمایش هایتان سوراخ سوراخ می ‌کنید؟‌ »
    آیا درخت می ‌داند که سوداگران از حالا او را در سایت ‌هایشان پیش ‌فروش کرده ‌اند و مانند دیوار برلین برای هر تکه ‌اش قیمتی تعیین کرده و حتی بر ای هر میوه بلوطش صدها دلار تقاضا می ‌کنند!؟
    در چند روز گذشته بیش از ۴۰۰ مقاله درباره درخت آنا نوشته شده و خبرگزاری ‌ های بین ‌المللی ده ‌ها خبر و مصاحبه را پخش کرده ‌اند. تلاش‌های بنیاد درخت آنا فرانک در چند روز اخیر بالاخره به نتیجه رسید. کارشناسان بین ‌المللی آمدند و اعلام کردند که درخت را می توان نجات داد و شاید حتی صد سال دیگر ‌هم عمر کند. قاضی دادگاه تصمیم گرفت که حکم قبلی را لغو کند تا تحقیقات بیشتری در مورد امکان سقوط درختی که صدها تن وزن دارد، انجام شود. قاضی حتی شخصاً از باغ و درخت بازدید کرد.



    اثر یادبودی که برای انا فرانک و خواهرش مارگوت فرانک
    در گلزاری که در محل قدیمی برگن بلزن ( یکی از چندین
    اردوگاههای مرگ نازیها ) بنا گردیده است

    این همه تلاش، پول، وقت و انرژی برای حفظ یک درخت پوک شده که ۱۷۰ سال هم عمر کرده است، شاید اغراق ‌آمیز به نظر رسد. اما در کشوری که برای یک گنجشک به ناحق کشته شده، دفتر یادبود افتتاح می ‌شود، این همه تلاش برای حفظ زندگی درختی که سمبل امید و آزادی برای چند نسل بوده است، طبیعی به نظر می ‌رسد.

    ‌مدیر موزه آنا فرانک میگوید در صورتی که درخت قطع شود، قلمه ‌ای از آن را به جایش خواهند کاشت تا دوباره بلوطی زیبا و سرسبز شود. البته قرار است که صدها قلمه از درخت را در مدارسی که در دنیا به نام آنا فرانک نام ‌گذاری شده ‌اند، بکارند.

    فیلم کوتاهی از زندگی انا فرانک


    پــــــایـــــــــان

    No comments: