تنـــــه نـــــزن טאנה נאזאן Tanehnazan

پوزش

با پوزش از جانب خداوند متعال که با فرستادن بی موقع هدایای ( امراض ) زمستانی کار پزشکان را سکه تر میسازد و کار چند خط نویسانی مانند ما را که با بدبختی بسیار توانسته ایم از قبل انان یک چند هزار تا و نصفی خواننده و شنونده برای سایتمان فراهم کنیم را رو به کسادی میگشاند، از اینکه، هم در مورد عدم انتشار به موقع و هم از لحاظ تنوع مطالب کمبودهائی را مشاهده میکنید پوزش ما را نیز بپذیریذ!.

امروز با « ربای » کنیسائي که هر از گاهی به انجا میروم تلفنی صحبت کردم و از او سؤال کردم  ما که در دعاهای زمستانی و تابستانی که بصورت تبصره به مدت ۶ ماه این یکی را و به مدت ۶ ماه دیگر ان یکی را میخوانیم بنده بیاد نمیاورم که در دعای زمستانی، از خداوند خواسته باشم که برای من و  این چند تا همکاران ربع  وقتی که با تنه نزن همکاری دارند و یا اعضای خانواده هایمان ذکام و انفولانزای بالا ئي و یا پائينی و غیره عطا فرماید ! پس چه حکمتی در ان است که میفرستد و خیلی هم خوبش را میفرستد؟. ایشان در حالیکه حتمأ مانند همیشه با ریش زرد و قهوه ئي رنگ خود بازی میکرد فرمود « اقای فاخری شما هم با این شوخیهایتان ها ! ». ولی در عوض داستان زیبای * قصه عینکی شدنم * اززسول پرویزی را در این شماره ضمیمه کرده ام که حتمأ انرا میپسندید!.

Sorry to delay  the Taneh Nazan on time, All the crew & their family members are suffering from a strong " stomach flu " . Hopefully we'll go back to the regular " The Latest post " publishing time soon!.

Tonight's Commentaries, 

Articles & News are presented

as usual in English, Farsi & Hebrew 

ENJOY

 

تنــــــــه نـــــــزن

Taneh Nazan

Daveed Fakheri

داویـــــــــــــد فاخری

הרי את מקודשת לי בטבעת זו כדת משה וישראל

* به رسم دین مشه و ایسرائل با این انگشتری که بدست تو میکنم، تا ابد برای من مقدس خواهی بود *

از اخرین البوم * ساریت خداد * بنام « مکودشت Mekudeshet » اهنگ زیر را برای شما به همین نام انتخاب کرده ام. شعر این اهنگ بر مبنای واژه هائیست که در زمان اجرای مراسم ازدواجهای یهودیان توسط خاخام عاقد به عروس و داماد گفته میشود و انها نیز انان را بعد از او تگرار میکنند .

.

Sarit Hadad in her latest album " Mekudeshet  מקודשת ’

A note regarding recent violation of free speech at DePaul University
in Chicago, by the supporters of Middle East terrorist groups.

Naz Director

March 31st 09

There are some major similarities between the Muslims who live in

Europe and the ones who live in the U.S. Among both communities some radical elements thrive who abuse the freedom of speech to further their own hateful agendas. By doing that, they make the lives of the peace loving citizens and natives of these democratic societies miserable . That by no means is limited to the Jewish communities in these societies but rather every citizen is touched in one way or another. They commit to extreme measures and tactics such as rioting , car burning, store window breaking and the like to create anarchy and intimidate the residents in those societies to express their opposing view points. They do not mind burning their new own home towns. The same place which offered them refuge from the suppressive regimes, authoritarian rulers and lawless societies that they escaped from Unfortunately this trend is growing up here as the supporters of Terrorist Organizations like Hamas are demonstrating their hateful agendas under the nose of the Federal Police & the security forces!.

sdrot kids Hiding after they heard the red alarm while they have been playing Basketball in the street

Hamas Mother & her children ready to kill and not ready to school

Paramedic in the streets of Sderot Helping the injured man.


Sderot , Child in a shelter by himself, Mom & Dad at work

Not just as a Jew, but as a proud citizen of this great country, I

don't want to witness what today Europeans are going through. I want to feel safe on the streets and public places of my hometown.

Unfortunately the first line of defense of the free speech, the

American Academic institutions are falling in front of our eyes.

Recently these hate groups tried to disrupt a speech by an Israeli

speaker " Jacob Shrybman ", sponsored by Hillel and the Department of

the political science of DePaul University in Chicago, and an advocacy

group for the Israel, Stand with us, by using violent ………..

Damage caused by rocket in Sderot


The following is a part of the speech that Mr. Jacob Shrybman were supposed to deliver it in DePaul University in Chicago :

" more than three out of four children in Sderot have Post Traumatic Stress Disorder (PTSD) or that now one million Israelis live under the daily threat of rockets. No one remembers the story I told of the baby in the stroller gasping while pointing to the sky as the Color Red alarm sounded in downtown Sderot. The message I brought from Israel was lost.

The Full story " Attacking Sderot in America " Read here

Tortured & Imprisoned, Students seek safety in Canada

Tortured & Imprisoned, Students seek safety in Canada

Sent by Massud - debsh 1

Vancouver, BC -- March 30TH 2009

Nazanin Afshin-Jam, International Human Rights Activist and former Miss Canada, is very pleased to announce that through cooperation and support from the Minister of Immigration and Citizenship Jason Kenney, Azita and Ahmad Reza Shafaghat after years of imprisonment, torture and persecution, will be arriving at Vancouver International airport on Tuesday March 31st.

they suffered severe physical and emotional torture. After five months in prison, they were conditionally released.

Fearing for their life, they lived in hiding for over six years in Iran so that they could practice their Christian faith underground. In Iran, execution is one the punishments under the apostasy law for those who convert from Islam to another religion.

Ahmad Reza and Azita finally escaped Iran through the mountains in Kurdistan to Iraq, on to Turkey in the hopes of reuniting with Azita’s parents and sister in Greece. While traveling to Greece by boat in the middle of the night with seven other refugees, they were intercepted by Greek authorities who beat them, detained them for days without food and water, ignored their pleas for asylum and dumped them back in Turkey.

“I objected the police officer beating my wife and told him that I would inform INTERPOL about the incident. He pulled out my hair instead and said “show this to INERPOL too” said Ahmad Reza. After arriving in Turkey without proper immigration papers the couple were imprisoned for over 9 months in various prisons. Ahmad Reza had been sleeping on the bare floor for so long that he had developed severe kidney and lung problems and Azita had to be admitted to hospital several times for serious medical complications.

Women not worth the money?


Hod Hasharon second graders decide to launch campaign to get more prominent Israeli women on State's banknotes after noticing only three females figures ever appeared on local money. Kids send letter to Bank of Israel, Education Ministry, Women's Network organization, get support of women's lobby to continue struggle


David Regev
03.30.09

Israel Money

Israeli Bank Notes with NO picture of WOMEN



Every day we use banknotes, but very few of us notice what figures can be found on them. While most of us aren't paying attention, second graders from the Hod Hasharon Democratic School spotted something others didn't notice – there are no women on Israeli banknotes.Full Story

Peres: Next gov't will be committed to seeking peace


During press conference in Prague, Israeli president tries to allay EU, American concerns that Netanyahu-led government may abandon two-state solution; urges Europeans to make sure funds aimed at reconstructing Gaza don't end up in Hamas' hands

Roni Sofer and AP
03.30.09

Israel News

Vaclav Klaus

'Promising beginning.' Peres

During a press conference in Prague on Monday, President Shimon Peres expressed optimism that Israel's next government can achieve Mideast peace, despite the presence of parties within the incoming coalition traditionally opposed to making concessions to the Palestinians.
Full Story

It seems that Asad of Syria in his recent trip to visit Ahmadinejad has had a good & enough bite of the MOLLAS money that repeats their delirium,

Israel not a true peace partner

BASHAR ASAD & HIS POLITICAL COUNTERPART AGAINST ISRAEL , JIMMY CARTER


Syrian president addresses Arab League forum in Qatar summit, says Jewish state's reluctance to strike peace proves 'it is not ready

'

Roee Nahmias
03.30.09

Israel News


Syrian President Bashar Assad spoke Monday at the opening of the Arab League summit in Doha, Qatar, and said that peace between Arab nations and Israel could not be reached without willingness on the part of the Jewish state.
Full Story

Israeli sources confirm IDF struck alone in Sudan

Time Magazine quotes unnamed sources who describe large-scale, hastily prepared aerial operation; Hamas sources tell magazine attack is not a major setback

Ynet
03.31.09

Israel News

Two highly-placed Israeli sources confirmed to Time Magazine that the IDF alone was responsible for a mid-January attack on a truck convoy in Sudan bearing arms for Hamas operatives in Gaza.

The magazine cited the anonymous sources as saying that the large-scale operation involved "dozens of aircraft", including unmanned drones as well as F-16 and F-15 fighter jets.


Warning


U S A

SUDAN

Report: US warned Sudan before strike

Roee Nahmias

Mystery surrounding alleged Israeli attack continues: 'Reliable' sources tell London-based al-Sharq al-Awsat newspaper that senior American official alerted Sudanese authorities to fact that arms smuggling route going through country is being monitored by third party Full Story


The sources denied earlier news reports that US aircraft had been involved in the attack. "The Americans were notified that Israel was going to conduct an air operation in Sudan, but they were not involved," Time quoted one source as sayin Full Story

Gaddafi storms out of Arab League

Monday, 30 March 2009

Gaddafi has angered leaders with sharp words at previous summits

Libyan leader Muammar Gaddafi has stormed out of the Arab League summit in Qatar having denounced the Saudi king for his ties with the West.
He disrupted the opening session by criticising King Abdullah, calling him a British product and an American ally.
Col Gaddafi has angered Arab leaders in the past with sharp remarks at summits.Full story

Analysis: Why attack Lahore?

By Syed Shoaib Hasan
BBC News, Islamabad

LAHORE The siege of the police academy lasted eight hours
The siege of the police academy lasted eight hours
Lahore - Pakistan's cultural capital - has faced its share of militant attacks, but it has not had to put up with the kind of sustained campaign it now appears to be facing.
The raid on the police training centre near the city has brought home the fact that the attack on the Sri Lanka cricket team earlier this month was not a one-off incident.Full Story

Beautiful short story of blessings
Wealth, Success or Love


Sent by Faranak Khoshan

A woman came out of her house and saw 3 old men with long white beards
sitting in her front yard. She did not recognize them. She said "I
don't think I know you, but you must be hungry.. Please come in and
have something to eat."


Abraham, Sara and the 3 Angels

"Is the man of the house home?", they asked.
"No", she replied. "He's out."
"Then we cannot come in", they replied.
In the evening when her husband came home, she told him what had happened.
"Go tell them I am home and invite them in!"
The woman went out and invited the men in"
"We do not go into a House together," they replied.
"Why is that?" she asked.
One of the old men explained: "His name is Wealth," he said pointing
to one of his friends, and said pointing to another one, "He is
Success, and I am Love." Then he added, "Now go in and discuss with
your husband which one of us you want in your home."
The woman went in and told her husband what was said. Her husband was
overjoyed. "How nice!!", he said. "Since that is the case, let us
invite Wealth. Let him come and fill our home with wealth!"
His wife disagreed. "My dear, why don't we invite Success?"
Their daughter-in-law was listening from the other corner of the
house. She jumped in with her own suggestion: "Would it not be better
to invite Love? Our home will then be filled with love!"
"Let us heed our daughter-in-law's advice," said the husband to his wife.
"Go out and invite Love to be our guest."
The woman went out and asked the 3 old men, "Which one of you is Love?
Please come in and be our guest."

Love got up and started walking toward the house. The other 2 also got
up and followed him. Surprised, the lady asked Wealth and Success: "I
only invited Love, Why are you coming in?"
The old men replied together: "If you had invited Wealth or Success,
the other two of us would've stayed out, but since you invited Love,
wherever He goes, we go with him. Wherever there is Love, there is
also Wealth and Success!!!!!!"


MY WISH FOR YOU...

-Where there is pain, I wish you peace and mercy.
-Where there is self-doubting, I wish you a renewed confidence in
your ability to work through it.
-Where there is tiredness, or exhaustion, I wish you understanding,
patience, and renewed strength.
-Where there is fear, I wish you love, and courage.

You have two choices right now:
1. Click this off
2. Invite love by sharing this story with all the people you care about.

I hope you will choose #2. I did.

Queen Ester on the starbucks products??!!






I myself didn't know that the picture of the LADY on the Sturbucks coffee products is the Jewish Queen of PERSIA ( Iran ), QUEEN ESTER ! till An Islamic Clerics found the "" truth!! "" out about it & called the Moslem world to close all the Starbucks Coffee Shops in their cities & "" Even by force "" throw them out .

Watch the movie
Sent by Shila Jahanfard

فارسی

دادگاه آمریکایی ایران را به دلیل اقدام حماس محکوم کرد

دادگاهی در آمریکا ایران را به پرداخت بیش از ۲۵ میلیون دلار به خانواده یک سرباز اسرائیلی - آمریکایی محکوم کرد که به دست اعضای گروه حماس در اسرائیل ربوده و کشته شده بود.

خبر : بی بی سی

ارسال : جاوید راد

متن انگلیسی این خبر، پیشتر در قسمت انگلیسی تنه نزن منعکس یافته است

ریکاردو اوربینا، قاضی دادگاه فدرال در واشنگتن، گفته است که ایران به دلیل آموزشی که به اعضای حماس داده و حمایتی که از این گروه کرده است، مسئول قتل ناخشون واکسمن، سرباز ۱۹ ساله ای است که در سال ۱۹۹۴ جلو دوربینهای ویدیوئی که برای خانواده او فرستاده شد به دست حماس سر بریده شد.

دنباله مطلب

♦ گفت وگو

نيک آهنگ کوثر ‏♦♦♦ بهاران خجسته باد ‏♦♦ ويژه نوروز۱۳۸۸ ‏

روز ان لاین ۲۸ اسفند ماه ۱۳۸۷

دريچه براي مدت کوتاهي باز ماند و اين امکان براي کارتون مطبوعاتي فراهم شد که در بالاترين و ارزنده‌ترين شکل خود عرضه ‏شود. من به نوبه خود تمام توانايي‌ام را براي بهره‌گيري از اين آزادي گذرا به کار گرفتم و کارهايي را که در اين دوره کردم از ‏مهم‌ترين کارهاي دوران زندگي روزنامه‌نگاري‌ام مي‌دانم. متاسفانه دست اندرکاران تازه‌اي که پس از انقلاب روي کار آمدند خيلي ‏زود به کاربرد راستين اين جنگ افزار مردمي آگاهي يافتند و نتيجه اين شد که امروز مي‌بينيم‎.‎
حرف هاي احمدسخاورز است. هرچند خيلي بهاري نيست، اما خواندني است.‏

گفت وگوي نيک آهنگ کوثر با احمدسخاورز
‎‎آزادي،تروريسم لفظي و بقيه قضايا...‏‎‎

در تاريخ صد ساله کارتون و کاريکاتور ايران، کمتر هنرمندي را مثل احمد سخاورز ديده ايم. طراحي توانا که روزنامه نگار بود و ‏در تحريريه راديو کار مي کرد. کارتون مطبوعاتي را فقط يک اثر سرگرم کننده نمي دانست و با وجود طراحي بسيار قوي اش، ايده ‏هايش تا مدت ها در اذهان مخاطبان بر جاي مي ماندند‏‎.
‎
سخاورز بعد از يک دوره کوتاه همکاري با مجله توفيق، عضو مجله کاريکاتور محسن دولو شد و سال ها کاريکاتوريست روزنامه ‏اطلاعات هم بود‎

بعد از انقلاب نيز در نشريات ديگري چون آهنگر قلم زد‏‎.

‎
وقتي در سال ‏‎۵۹‎، جايزه نخست رقابت بين المللي کاريکاتور مونترآل را برد، از ايران رفت و ديگر بازنگشت. مي دانست که ديگر ‏امکان کار کردن با آزادي عملي که يک کارتونيست مي طلبد در داخل وچود نخواهد داشت‏‎.
‎
سخاورز امروز نقاش و مجسمه سازي برجسته در کانادا است و چندي پيش هم آتليه‌اش در شمال تورنتو را افتتاح کرد. براي کساني ‏که سخاورز نقاش را مي شناسند، روبرو شدن با کاريکاتورها و کارتون‌هاي مطبوعاتي او بسيار عجيب است‎.
‎
با احمد سخاورز که در دوران انقلاب از فعال ترين کارتونيست هاي مطبوعات بود گفتگو کردم‏‎:دنباله مصاحبه

 قصه عینکی شدنم
رسول پرويزي
 
  
 
 
به قدري اين حادثه زنده است كه از ميان تاريكي‌هاي حافظه‌ام روشن و پرفروغ مثل روز مي‌درخشد. گوئي دو ساعت پيش اتفاق افتاده، هنوز در خانة اول حافظه‌ام باقي است.
تا آن روزها كه كلاس هشتم بودم خيال مي‌كردم عينك مثل تعليمي و كراوات يك چيز فرنگي‌مأبي است كه مردان متمدن براي قشنگي به چشم مي‌گذارند. دائي جان ميرزا غلامرضا ـ كه خيلي به خودش ور مي‌رفت و شلوار پاچه تنگ مي‌پوشيد و كراوات از پاريس وارد مي‌كرد و در تجدد افراط داشت، به طوري كه از مردم شهرمان لقب مسيو گرفت ـ اولين مرد عينكي بود كه ديده بودم. علاقه دائي جان به واكس كفش و كارد و چنگال و كارهاي ديگر فرنگي مآبان مرا در فكرم تقويت كرد. گفتم هست و نيست، عينك يك چيز متجددانه است كه براي قشنگي به چشم مي‌گذارند.
اين مطلب را داشته باشيد و حالا سري به مدرسه‌اي كه در آن تحصيل مي‌كردم بزنيم. قد بنده به نسبت سنم هميشه دراز بود. ننه ـ خدا حفظش كند ـ هر وقت براي من و برادرم لباس مي‌خريد ناله‌اش بلند بود.
متلكي مي‌گفت كه دو برادري مثل علم يزيد مي‌مانيد. دراز دراز، مي‌خواهيد برويد آسمان شوربا بياوريد! در مقابل اين قد دراز چشمم سو نداشت و درست نمي‌ديد. بي‌آنكه بدانم چشمم ضعيف و كم‌سوست. چون تابلو سياه را نمي‌ديدم، بي‌اراده در همه كلاس‌ها به طرف نيمكت رديف اول مي‌رفتم. همه شما مدرسه رفته‌ايد و مي‌دانيد كه نيمكت اول مال بچه‌هاي كوتاه قدست. اين دعوا در كلاس بود. هميشه با بچه‌هاي كوتوله دست به يقه بودم. اما چون كمي جوهر شرارت داشتم، طفلك‌ها همكلاسان كوتاه قد و همدرسان خپل از ترس كشمكش و لوطي بازي‌هاي خارج از كلاس تسليم مي‌شدند. اما كار بدينجا پايان نمي‌گرفت. يك روز معلم خودخواه لوسي‌ دم در مدرسه يك كشيده جانانه به گوشم نواخت كه صدايش تا وسط حياط مدرسه پيچيد و به گوش بچه‌ها رسيد. همين‌طور كه گوشم را گرفته بودم و از شدت درد برق از چشمم پريده بود، آقا معلم دو سه فحش چارواداري به من داد و گفت:
«چشت كوره؟ حالا ديگر پسر اتول خان رشتي شدي؟ آدمو تو كوچه مي‌بيني و سلام نمي‌كني!؟»
معلوم شد ديروز آقا معلم از آن طرف كوچه رد مي‌شده، من او را نديده‌ام و سلام نكرده‌ام. ايشان عم عملم را حمل بر تكبر و گردنكشي كرده، اكنون انتقام گرفته مرا ادب كرده است.
در خانه هم بي‌دشت نبودم. غالباً پاي سفره ناهار يا شام كه بلند مي‌شدم چشمم نمي‌ديد، پايم به ليوان آب‌خوري يا بشقاب يا كوزة آب مي‌خورد. يا آب مي‌ريخت يا ظرف مي‌شكست. آن وقت بي‌آنكه بدانند و بفهمند كه من نيمه كورم و نمي‌بينم خشمگين مي‌شدند. پدرم بد و بيراه مي‌گفت. مادرم شماتتم مي‌كرد، مي‌گفت: به شتر افسارگسيخته مي‌ماني. شلخته و هردم‌بيل و هپل و هپو هستي، جلو پايت را نگاه نمي‌كني. شايد چاه جلوت بود و در آن بيفتي.
بدبختانه خودم هم نمي‌دانستم كه نيمه كورم. خيال مي‌كردم همه مردم همين قدر مي‌بينند!
لذا فحش‌ها را قبول داشتم. در دلم خودم را سرزنش مي‌كردم كه با احتياط حركت كن! اين چه وضعي است؟ دائماً يك چيزي به پايت مي‌خورد و رسوائي راه مي‌افتد. اتفاق‌هاي ديگر هم افتاد. در فوتبال ابداً و اصلاً پيشرفت نداشتم. مثل بقيه بچه‌ها پايم را بلند مي‌كردم، نشانه مي‌رفتم كه به توپ بزنم، اما پايم به توپ نمي‌خورد، بور مي‌شدم. بچه‌ها مي‌خنديدند. من به رگ غيرتم برمي‌خورد. دردناك‌ترين صحنه‌ها يك شب نمايش پيش آمد.
يك كسي شبيه لوطي غلامحسين شعبده‌باز به شيراز آمده بود. گروه گروه مردان و زنان و بچه‌ها براي ديدن چشم‌بندي‌هاي او به نمايش مي‌رفتند. سالن مدرسه شاپور محل نمايش بود. يك بليط مجاني ناظم مدرسه به من داد. هر شاگرد اول و دومي يك بليط مجاني داشت. من از ذوق بليط در پوستم نمي‌گنجيدم. شب راه افتادم و رفتم. جايم آخرسالن بود. چشم را به سن دوختم، خوب باريك‌بين شدم، يارو وارد سن‌ شد، شامورتي را در آورد، بازي را شروع كرد. همة اطرافيان من مسحور بازي‌هاي او بودند. گاهي حيرت داشتند، گاهي مي‌خنديدند و دست مي‌زدند ـ اما من هر چه چشمم را تنگ‌تر مي‌كردم و به خودم فشار مي‌آوردم درست نمي‌ديدم. اشباحي به چشمم مي‌خورد. اما تشخيص نمي‌دادم كه چيست و كيست و چه مي‌كند. رنجور و وامانده دنباله‌رو شده بودم. از پهلو دستيم مي‌پرسيدم : چه مي‌كند؟ يا جوابم نمي‌داد يا مي‌گفت مگر كوري نمي‌بيني. آن شب من احساس كردم كه مثل بچه‌هاي ديگر نيستم. اما باز نفهميدم چه مرگي در جانم است. فقط حس كردم كه نقصي دارم و از اين احساس، غم و اندوه سختي وجودم را گرفت.
بدبختانه يك بار هم كسي به دردم نرسيد. تمام غفلت‌هايم را كه ناشي از نابينائي بود حمل بر بي‌استعدادي و مهملي و ولنگاريم مي‌كردند. خودم هم با آنها شريك مي‌شدم.
* * *
با آنكه چندين سال بود كه شهرنشين بوديم، خانه ما شكل دهاتيش را حفظ كرده بود. همان‌طور كه در بندر يك مرتبه ده دوازده نفر از صحرا مي‌آمدند و با اسب و استر و الاغ به عنوان مهماني لنگر مي‌انداختند و چندين روز در خانه ما مي‌ماندند، در شيراز هم اين كار را تكرار مي‌كردند. پدرم از بام افتاده بود، ولي دست از عادتش برنمي‌داشت. با آنكه خانه و اثاث به گرو و همه به سمساري رفته بود، مهمانداري ما پايان نداشت. هر بي‌صاحب مانده‌اي كه از جنوب راه مي‌افتاد، سري به خانه ما مي‌زد. خداش بيامرزد، پدرم دريا دل بود. در لاتي كار شاهان را مي‌كرد، ساعتش را مي‌فروخت و مهمانش را پذيرائي مي‌كرد. يكي از اين مهمانان يك پيرزن كازروني بود. كارش نوحه‌سرائي براي زنان بود. روضه مي‌خواند. در عيد عمر تصنيف‌هاي بندتنباني مي‌خواند، خيلي حراف و فضول بود. اتفاقاً شيرين زبان و نقال هم بود. ما بچه‌ها خيلي او را دوست مي‌داشتيم. وقتي مي‌آمد كيف ما به راه بود. شب‌ها قصه مي‌گفت.
گاهي هم تصنيف مي‌خواند و همه در خانه كف مي‌زدند. چون با كسي رودرباسي نداشت، رك و راست هم بود و عيناً عيب ديگران را پيش چشمشان مي‌گفت، ننه خيلي او را دوست مي‌داشت.
اولاً هر دو كازروني بودند و كازرونيان سخت براي هم تعصب دارند.
ثانياً طرفدار مادرم بود و به خاطر او هميشه پدرم را با خشونت سرزنش مي‌كرد كه چرا دو زن دارد و بعد از مادرم زن ديگري گرفته است؛ خلاصه مهمان عزيزي بود. البته زادالمعاد و كتاب دعا و كتاب جودي و هر چه ازين كتب تغزيه و مرثيه بود همراه داشت. همة اين كتاب‌ها را در يك بقچه مي‌پيچيد. يك عينك هم داشت، از آن عينك‌هاي بادامي شكل قديم. البته عينك كهنه بود. به قدري كهنه بود كه فرامش شكسته بود. اما پيرزن كذا به جاي دسته فرام يك تكه سيم سمت راستش چسبانده بود و يك نخ قند را مي‌كشيد و چند دور، دور گوش چپش مي‌پيچيد.
من قلا كردم و روزي كه پيرزن نبود رفتم سر بقچه‌اش. اولاً كتاب‌هايش را به هم ريختم. بعد براي مسخره، از روي بدجنسي و شرارت عينك موصوف را از جعبه‌اش درآوردم. آن را به چشمم گذاشتم كه بروم و با اين ريخت مضحك سر به سر خواهرم بگذارم و دهن‌كجي كنم.
آه هرگز فراموش نمي‌كنم!
براي من لحظه عجيب و عظيمي بود! همينكه عينك به چشم من رسيد ناگهان دنيا برايم تغيير كرد. همه چيز برايم عوض شد.
يادم مي‌آيد كه بعدازظهر يك روز پائيز بود.
آفتاب رنگ رفته و زردي طالع بود. برگ درختان مثل سربازان تير خورده تك تك مي‌افتادند. من كه تا آن روز از درخت‌ها جز انبوهي برگ در هم رفته چيزي نمي‌ديدم، ناگهان برگ‌ها را جدا جدا ديدم. من كه ديوار مقابل اطاقمان را يك دست و صاف مي‌ديدم و آجرها مخلوط و با هم به چشمم مي‌خورد، در قرمزي آفتاب آجرها را تك تك ديدم و فاصلة آنها را تشخيص دادم. نمي‌دانيد چه لذتي يافتم. مثل آن بود كه دنيا را به من داده‌اند.
هرگز آن دقيقه و آن لذت تكرار نشد. هيچ چيز جاي آن دقايق را براي من نگرفت. آن قدر خوشحال شدم كه بي‌خودي چندين بار خودم را چلاندم. ذوق‌زده بشكن مي‌زدم و مي‌پريدم. احساس مي‌كردم كه تازه متولد شده‌ام و دنيا برايم معناي جديدي دارد. از بسكه خوشحال بودم صدا در گلويم مي‌ماند.
عينك را درآوردم، دوباره دنياي تيره به چشمم آمد. اما اين بار مطمئن و خوشحال بودم.
آن را بستم و در جلدش گذاشتم. به ننه هيچ نگفتم. فكر كردم اگر يك كلمه بگويم عينك را از من خواهد گرفت و چند ني قليان به سر و گردنم خواهد زد. مي‌دانستم پيرزن تا چند روز ديگر به خانة ما برنمي‌گردد. قوطي حلبي عينك را در جيب گذاشتم و مست و ملنگ، سرخوش از ديدار دنياي جديد به مدرسه رفتم.
بعد از ظهر بود. كلاس ما در ارسي قشنگي جا داشت. خانه مدرسه از ساختمان‌هاي اعياني قديم بود. يك نارنجستان بود. اطاق‌هاي آن بيشتر آئينه‌كاري داشت. كلاس مااز بهترين اطاق‌هاي خانه بود. پنجره نداشت. مثل ارسي‌هاي قديم درك داشت، پر از شيشه‌هاي رنگارنگ. آفتاب عصر به اين كلاس مي‌تابيد. چهره معصوم همكلاسي‌ها مثل نگين‌هاي خوشگل و شفاف يك انگشتر پربها به اين ترتيب به چشم مي‌خورد.
درس ساعت اول تجزيه و تركيب عربي بود. معلم عربي پيرمرد شوخ و نكته‌گوئي بود كه نزديك به يك قرن از عمرش مي‌گذشت. همه همسالان من كه در شيراز تحصيل كرده‌اند او را مي‌شناسند. من كه ديگر به چشمم اطمينان داشتم، براي نشستن بر نيمكت اول كوشش نكردم. رفتم و در رديف آخر نشستم. مي‌خواستم چشمم را با عينك امتحان كنم.
مدرسه ما بچه اعيان‌ها در محلة لات‌ها جا داشت؛ لذا دورة متوسطه‌اش شاگرد زيادي نداشت.
مثل حاصل سن زده سال‌ به سال شاگردانش در مي‌رفتند و تهيه نان سنگك را بر خواندن تاريخ و ادبيات رجحان مي‌دادند. در حقيقت زندگي آنان را به ترك مدرسه وادار مي‌كرد. كلاس ما شاگرد زيادي نداشت، همه شاگردان اگر حاضر بودند تا رديف ششم كلاس مي‌نشستند. در حالي كه كلاس، ده رديف نيمكت داشت و من براي امتحان چشم مسلح رديف دهم را انتخاب كرده بودم. اين كار با مختصرسابقه شرارتي كه داشتم اول وقت كلاس سوءظن پيرمرد معلم را تحريك كرد. ديدم چپ چپ من به نگاه مي‌كند.
پيش خودش خيال كرد چه شده كه اين شاگرد شيطان بر خلاف هميشه ته كلاس نشسته است. نكند كاسه‌اي زير نيم كاسه باشد.
بچه‌ها هم كم و بيش تعجب كردند.
خاصه آنكه به حال من آشنا بودند. مي‌دانستند كه براي رديف اول سال‌ها جنجال كرده‌ام. با اينهمه درس شروع شد. معلم عبارتي عربي را بر تخته سياه نوشت و بعد جدولي خط‌كشي كرد. يك كلمه عربي را در ستون اول جدول نوشت و در مقابل آن كلمه را تجزيه كرد. در چنين حالي موقع را مغتنم شمردم. دست بردم و جعبه را درآوردم.
با دقت عينك را از جعبه بيرون آوردم و آن را به چشم گذاشتم. دسته سيمي را به پشت گوش راست گذاشتم. نخ قند را به گوش چپ بردم و چند دور تاب دادم و بستم.
درين حال وضع من تماشائي بود. قيافه يغورم، صورت درشتم، بيني گردن‌كش و دراز و عقابيم، هيچكدام با عينك بادامي شيشه كوچك جور نبود. تازه اينها به كنار، دسته‌هاي عينك، سيم و نخ قوز بالا قوز بود و هر پدر مرده مصيبت ديده‌اي را مي‌خنداند، چه رسد به شاگردان مدرسه‌اي كه بيخود و بي‌جهت از ترك ديوار هم خنده‌شان مي‌گرفت.
خدا روز بد نياورد. سطر اول را كه معلم بزرگوار نوشت، رويش را برگرداند كه كلاس را ببيند و درك شاگردان را از قيافه‌ها تشخيص دهد، ناگهان نگاهش به من افتاد.
حيرت‌زده كچ را انداخت و قريب به يك دقيقه بروبر چشم به عينك و قيافه من دوخت.
من متوجه موضوع نبودم. چنان غرق لذت بودم كه سر از پا نمي‌شناختم. من كه در رديف اول با هزاران فشار و زحمت نوشته روي تخته را مي‌خواندم، اكنون در رديف دهم آن را مثل بلبل مي‌خواندم.
مسحور كار خود بودم. ابداً توجيهي به ماجراي شروع شده نداشتم. بي‌توجهي من و اينكه با نگاه‌ها هيچ اضطرابي نشان ندادم، معلم را در ظن خود تقويت كرد. يقين شد كه من بازي جديدي درآورده‌ام كه او را دست بيندازم و مسخره كنم!.
ناگهان چون پلنگي خشمناك راه افتاد. اتفاقاً اين آقاي معلم لهجه غليظ شيرازي داشت و اصرار داشت كه خيلي خيلي عاميانه صحبت كند. همين‌طور كه پيش مي‌آمد با لهجه خاصش گفت:
«به به! نره خر! مثل قوال‌ها صورتك زدي؟ مگه اينجا دسته هفت صندوقي آوردن؟»
تا وقتي كه معلم سخن نگفته بود، كلاس آرام بود و بچه‌ها به تخته سياه چشم دوخته بودند، وقتي آقا معلم به من تعرض كرد، شاگردان كلاس رو برگردانيدند كه از واقعه خبر شوند. همينكه شاگردان به عقب نگريستند و عينك مرا با توصيفي كه از آن شد ديدند، يك مرتبه گوئي زلزله آمد و كوه شكست.
صداي مهيب خنده آنان كلاس و مدرسه را تكان داد. هروهر تمام شاگردان به قهقهه افتادند، اين كار بيشتر معلم را عصباني كرد. براي او توهم شد كه همه بازيها را براي مسخره كردنش راه انداخته‌ام000 خنده بچه‌ها و حمله آقا معلم مرا به خود آورد. احساس كردم كه خطري پيش آمده، خواستم به فوريت عينك را بردارم. تا دست به عينك بردم فرياد معلم بلند شد:
«دستش نزن، بگذار همين طور ترا با صورتك پيش مدير ببرم. بچه تو بايد سپوري كني. ترا چه به مدرسه و كتاب و درس خواندن؟ برو بچه رو بام حمام قاپ بريز!»
حالا كلاس سخت در خنده فرو رفته، من بدبخت هم دست و پايم را گم كرده‌ام. گنگ شده‌ام. نمي‌دانم چه بگويم. مات و مبهوت عينك كذا به چشمم است و خيره خيره معلم را نگاه مي‌كنم. اين بار سخت از جا در رفت و درست آمد كنار نيمكت من. يك دستش پشت كتش بود، يك دستش هم آماده كشيدن زدن. در چنين حالي خطاب كرد: «پاشو برو گمشو! يا الله! پاشو برو گمشو!» من بدبخت هم بلند شدم. عينك همان‌طور به چشمم بود و كلاس هم غرق خنده بود. كمي خودم را دزديدم كه اگر كشيده را بزند به من نخورد، يا لااقل به صورتم نخورد. فرز و چابك جلو آقا معلم در رفتم كه ناگهان كشيده به صورتم خورد و سيم عينك شكست و عينك آويزان و منظره مضحك شد. همينكه خواستم عينك را جمع و جور كنم دو تا اردنگي محكم به پشتم خورد. مجال آخ گفتن نداشتم، پريدم و از كلاس بيرون جستم.
* * *
آقاي مدير و آقاي ناظم و آقاي معلم عربي كميسيون كردند و بعد از چانه زدن بسيار تصميم به اخراجم گرفتند. وقتي خواستند تصميم را به من ابلاغ كنند، ماجراي نيمه كوري خود را برايشان گفتم. اول باور نكردند، اما آنقدر گفته‌ام صادقانه بود كه در سنگ هم اثر مي‌كرد.
وقتي مطمئن شدند كه من نيمه كورم، از تقصيرم گذشتند و چون آقا معلم عربي نخود هر آش و متخصص هر فن بود، با همان لهجه گفت:
«بچه مي‌خواستي زودتر بگي. جونت بالا بياد، اول مي‌گفتي. حالا فردا وقتي مدرسه تعطيل شد، بيا شاه‌چراغ دم دكون ميرسليمون عينك‌ساز!» فردا پس از يك عمر رنج و بدبختي و پس از خفت ديروز، وقتي كه مدرسه تعطيل شد،‌ رفتم در صحن شاه چراغ دم دكان ميرزا سليمان عينك‌ساز. آقاي معلم عربي هم آمد، يكي يكي عينكها را از ميرزا سليمان گرفت و به چشم من گذاشت و گفت نگاه كن به ساعت شاه چراغ ببين عقربه كوچك را مي‌بيني يا نه؟. بنده هم يكي يكي عينك‌ها را امتحان كردم، بالاخره يك عينك به چشمم خورد و با آن عقربه كوچك را ديدم.
پانزده قران دادم و آن را از ميرزا سليمان خريدم و به چشم گذاشتم و عينكي شدم.

עברית

בת עין: הנער רץ לבית דקור ומדמם, ומת

גורמי הצלה סיפרו בבת עין על השתלשלות הפיגוע הקשה, בו נרצח הנער שלמה נתיב. מנהל מד"א ירושלים: "הנער שנרצח נכנס לאחד הבתים, והתמוטט. האשה שהיתה בבית החלה בפעולות החייאה"

אפרת וייס ויעל לוי

פורסם:

02.04.09, 14:02

שלמה נתיב, נער בן 16, נרצח בצהריים (יום ה') במהלומות גרזן על ידי מחבל שחדר להתנחלות בת עין בגוש עציון. גורמי הצלה מספרים מהשטח על הרגעים הקשים של הפיגוע. רונן בשארי, מנהל מרחב מד"א ירושלים, סיפר ל-ynet על הנער שנרצח: "לאחר שנפצע, רץ לאחד הבתים, נכנס והתמוטט באחד החדרים על הרצפה. האשה שהיתה בבית החלה בפעולות החייאה עד הגעת הצוותים של מד"א".המשך

הפצוע בפיגוע: בנו של אסיר מחתרת בת עין

יאיר גמליאל בן השבע נפצע בפיגוע בבת עין, והוא סובל משבר בגולגולתו. שירות בתי הסוהר החליט לאפשר לאביו, עופר, לבקר. האב, שהיה חבר במחתרת בת עין, שפוט ל-15 שנות מאסר
יעל לוי ואפרת וייס
פורסם: 02.04.09, 15:04
שלמה נתיב בן 16 מבת עין שילם בחייו בפיגוע הגרזן שבוצע בצהריים (יום ה') בבת עין. יאיר גמליאל בן שבע, שנפצע באורח בינוני, הוא בנו של אסיר מחתרת בת עין, עופר גמליאל. הוא אושפז בבית החולים הדסה עין כרם וסובל משבר בגולגולתו. אמו הגיעה לבית החולים. המשך

הפלסטינים: המחבל בבת עין פעל באופן עצמאי
גורם ביטחוני בכיר ברשות הפלסטינית אמר ל-ynet כי מבדיקה ראשונית של הרשות, המחבל ביצע את הפיגוע כיוזמה אישית ולא כחלק מהתארגנות
עלי ואקד
פורסם: 02.04.09, 14:13
המחבל הפלסטיני שרצח נער ופצע קל ילד בן 7 בבית עין פעל על דעת עצמו - כך אמר בצהריים (יום ה') ל-ynet גורם ביטחוני בכיר ברשות הפלסטינית.

הפיגוע בבת-עין - כל הדיווחים ב-ynet
פיגוע גרזן: מחבל רצח נער ופצע ילד בגוש עציון
בת-עין: אין גדר? למה שנחיה בתוך גדרות

הגורם אמר כי מבדיקה ראשונית שביצעו כוחות הביטחון הפלסטינים, גוברת ההערכה כי הפיגוע בוצע כיוזמה אישית של המחבל ולא כחלק מהתארגנות של אחד הארגונים הפלסטינים. אותו גורם הוסיף, כי הרשות החלה בחקירת האירוע. המשך


חשד: פרץ לדירה בהוד-השרון כדי לישון

שוטרים שהוזעקו לדירה שנפרצה, גילו בה אדם שכבר מוכר להם ממקרים קודמים - בהם פרץ לדירות כדי לישון בהן
רענן בן צור
פורסם: 02.04.09, 15:11
מה עושה אדם שאין לו מקום לישון? תושב הוד-השרון, בן 30, נעצר הלילה (יום ה') בחשד שפרץ לדירה בעיר. כהוא לא גנב דבר, וסיפר כי בסך הכל חיפש מקום חם ללילה.

הלילה הבחין תושב הוד-השרון באדם השובר חלון בדירה בה התגוררה בעבר אשה שהלכה לעולם. כוחות ממשטרת כפר-סבא עצרו בסופו של דבר את החשוד. לסיפור המאלה