۱ : دیوارکشی ناممکن جداسازی جنسیتی، ۲ : نظام آموزشی اعراب 'عقب تر از سایر نقاط جهان' و ۳ : چند اثر از عکاس اسرائيلی رونن وتوری .

فردی روحانی در حال اموزش به خانمها.

مقاله اول :
گفت و گو با شهلا شفیق، جامعه ‌شناس
درباره ‌ی محدودیت ‌های جدید برای زنان :
دیوارکشی ناممکن جداسازی جنسیتی
ایرج ادیب زاده ، رادیو زمانه‌
ششم فوریه ۲۰۰۸
تهیه و تنظیم : داوید

طرح ‌های تازه و دنباله ‌دار جدا سازی زن و مرد در جمهوری اسلامی و نیز طرح کتاب ‌های درسی دخترانه ـ پسرانه در دبستان ‌ها، جامعه ‌ی ایران را به کدام سمت می ‌کشاند؟ لاله ‌ی افتخاری از نمایندگان نزدیک به دولت در مجلس شورای اسلامی، حتی از جداسازی زن و مرد در آسانسور، پارک ‌ها، سینما ‌ها، قطارها و دانشگاه ‌ها، سخن گفته است. خانم شهلا شفیق، جامعه شناس و فعال حقوق زنان در پاریس، این جداسازی و دیوارکشی ‌ها را غیر ممکن توصیف می ‌کند.

اقدامات جدید این جداسازی جنسیتی در چارچوب همان چیزهایی صورت می ‌گیرد که مربوط است به ماهیت ایدئولوژیک این رژیم که بر مبنای این ایدئولوژی ساخته شده و درحقیقت مساله ‌ زنان در مرکز این ایدئولوژی قرار دارد. اینها خودشان بهتر می ‌دانند با این کار به جایی نمی ‌رسند، عملاً در طول این سی سال، به هیچ عنوان، طرح ‌های جداسازی موفق نبوده و برعکس آنچه که در جامعه ‌ی ایران اتفاق افتاده، حضور روز افزون زنان در عرصه، و بالاگیری جنبش زنان بوده است. در مقابل این بالاگیری، طبیعتاً اینها اقدامات ضد حمله ای انجام می ‌دهند.‌ این اقدامات، ضدحمله ‌ای هستند. همچنان که دیدیم مجله ‌ی زنان قائل به این بود که در چارچوب همین نظام حرکت کند و در حالیکه اعضای این مجله اعتقاد داشتند که بقیه ‌ی فعالان جنبش زنان تندروی می ‌ کنند؛ این ‌ها خود مجله ‌ی زنان را هم توقیف کردند .


شهلا شفیق، جامعه ‌شناس

این موضوع نشان می ‌دهد که در حقیقت یک نوع سیاستِ ضد زن وجود دارد. ابتدای جمهوری اسلامی که این سیاست وجود داشت، الان در حال تشدید شدن است و دلیل روشن آن هم بالاگیری جنبش زنان است و به نظر من ما باید این موضوع را در این متن نگاه کنیم. به خاطر اینکه اینها می خواهند بگویند ما قدرت را در دست داریم و در مقابل خواسته ‌های آزادی ‌خواهانه ‌ی و برابری ‌طلبانه ‌ی شما، این جداسازی را قرار می ‌دهیم. یعنی زنان سر جای خودشان و مردان هم سر جای خودشان، و این طبیعتاً یک فکر ضد برابری است که اینها در برابر جنبش برابری ‌طلبانه ‌ی زنان، مشغول انجام آن هستند و بر آن پافشاری می ‌کنند.

جداسازی زن و مرد، طی نزدیک به سی سال حکومت اسلامی، مشکلات فراوانی در ایران بوجود آورده است از جمله در ورزش زنان. آیا این مشکلات در حال حاضر چشمگیر است؟
نه تنها مشکلات فراوان است؛ بلکه یک نوع روحیه را که سالها گسترش پیدا کرده، بیشتر دامن می ‌زند و یک نوع نفرت ایجاد می ‌کنند. چون زن را چرا از مرد جدا می ‌کنند؟ بحث می ‌کنند در جدایی زن و مرد، می ‌گویند مساله ‌ی آتش و پنبه است و تا زمانی که این افکار عقب ‌مانده ترویج می ‌شود، به خاطر آن است که قدم زن را محل گناه و محل آشوب تلقی می ‌کنند ‌. خود این موضوع، روی روحیه ‌ی اجتماعی تاثیر می ‌گذارد. علیرغم اینکه مبارزه جریان داشته، از طرف نگاهی که در طول این سالها به زن می ‌شود ، هر روز و هر روز تبلیغ و ترویج شده است. چه از طریق سریال ‌های تلویزیونی و چه ازطریق این اقداماتشان و خود این موضوع، یک دید روزمره ئي را باعث شده که زنها را عنوان مرکز آشوب معرفی می ‌کند و به بحث جنسیت دامن ‌، به بیماری ‌های اجتماعی ‌، به جرایم اجتماعی ‌و به مشکلات جوانان دامن می ‌زند. چون طبیعتاً زن و مرد باید بتوانند در کنار هم حرکت کنند و جامعه ایران که بخش زیادی از آن را جوانان تشکیل می ،‌دهند، احتیاج دارند به اینکه این جوان ‌های دختر و پسر در کنار هم، معاشرت بکنند.

در حقیقت یک چنین دیوارکشی، اردوگاه سازی جنسیتی است. یک نوع آپارتاید جنسیتی است. این است که به همه ‌ی مفاسد اجتماعی دامن میزند همچنان که تاکنون دامن زده است. نفعی، هم نه برای زنان و نه برای مردان ندارد. طبعاً سکوت کردن در مقابل این اقدامات، اجازه می ‌دهد که هرچه اینها می ‌خواهند، بیشتر جلو روند. باید با انواع امکانات، حتی از طریق مسخره کردن، زیرپا گذاشتن مقابله کرد. همچنان که در مورد بی ‌حجاب نیز چنین اقداماتی شده ، یعنی به مرور به مسخره تبدیل شده است و بعد از این هم به مسخره تبدیل خواهد شد. ولی در عین حال ما نمی ‌توانیم به این موضوع بسنده کنیم. باید متوجه شویم که این موضوع، روحیه ‌ی عمومی و اجتماعی را تخریب می ‌کند. در طول این سالها که این تبلیغات ارتجاعی وجود داشته، به نظر من خیلی مخرب بوده است. برای مثال یک خانم جوان فرانسوی که به ایران سفر کرده بود، پس از بازگشت برایم تعریف می کرد‌ و می ‌گفت یکی از بزرگترین شوک ‌هایی که در ایران به او وارد شده، موقعی بوده که بدون آنکه متوجه باشد سوار یک اتوبوس شده و در جریان این نبوده که قسمت جلو و عقب، مربوط به زنان و مردان است و فکر میکرده ‌مختلط است. او می ‌گفت رفتاری که با من شد، یعنی رفتاری که افراد با او داشتند، و نگاه سنگینی که دیگران به او داشتند باعث شد بود تا شب وقتی به خانه رفته بود، شروع به گریه کردن کند. او می ‌گفت تا دو سه روز می ‌ترسیدم از خانه بیرون بیایم. شما فکر کنید اینجور نگاه ‌ها برای آدمی که در آزادی زندگی کرده، چقدر تحقرآمیز است. شاید حتی آدم ‌هایی که آن نگاه ‌ها را کردند، نمی ‌خواستند آنگونه نگاه کنند و تحقیر کنند. ولی در طول سالها، این روحیه تحقیر جا افتاده است که طبیعتاً این زن وقتی در قسمت مردان، سوار اتوبوس شد، خود به خود هزار فکر بد در مورد این زن شده بود و نگاه ‌های خاصی نسبت به او داشتند و این موضوع باعث شده چند روز از خانه بیرون نرود. این فردی است که در آزادی زندگی کرده و می ‌تواند احساساتش را اینگونه بیان کند ولی شما این مجموعه را جمع بزنید، ببینید چه خسارات روحی و روانی بر زنان و جوانان ما وارد می ‌شود، آنوقت خودتان عمق فاجعه را می ‌توانید درک بکنید. هرچند ظاهراً می ‌تواند به نظر مسخره باشد. خب آن زن، فرانسوی بود. در ایران زنان را می برند و به خاطر لاک ناخن یا ماتیک اذیتشان می ‌کنند و فحش ‌شان می ‌دهند.


مقاله دوم :

نظام آموزشی اعراب 'عقب تر از سایر نقاط جهان'  
دانیال گولک گزارشگر
بی بی سی در امان
 
 تهیه و تنظیم : داوید ششم فوریه ۲۰۰۸


به گفته بانک جهانی به دختران و پسران عرب به اندازه کافی مهارت های تحلیلی و نیز تفکر خلاق و انتقادی آموخته نمی شود
مقامات بانک جهانی گفته اند که کیفیت نظام آموزشی در جهان عرب از سایر نقاط دنیا عقب تر است و اگر قرار باشد مشکل بیکاری در کشورهای عرب حل شود، اجرای فوری اصلاحات در این حوزه ضروری است.


بچه های عرب در کلاس درس

مقامات بانک جهانی در گزارشی آورده اند که کشورهای عرب باید بهبود نظام آموزشی را در صدر اولویت های خود قرار دهند چون توسعه اقتصادی همگام با کیفیت تحصیلی پیش می رود.

در این گزارش که روز دوشنبه ۴ فوریه ۲۰۰۸ منتشر شد آمده است که گرچه تسهیلاتی به امکانات آموزشی در زمینه دسترسی مردم کشورهای عربی، به ویژه دختران، فراهم شده، اما در مجموع تحولات مثبتی که در زمینه سوادآموزی در کشورهای آسیایی و امریکای لاتین رخ داده در جهان عرب صورت نگرفته است.

"منطقه جوان"

در این گزارش که در امان پایتخت اردن منتشر شد، آمده است ارتباط بین آموزش و پرورش و رشد اقتصادی در کشورهای عربی خاورمیانه و شمال آفریقا همچنان ضعیف است .

گزارش یاد شده خاطرنشان می کند کیفیت تحصیلات در منطقه آنقدر پایین است که کمکی به رشد و تولید در این کشورها نمی کند.

گزارش بانک جهانی که "راهی که طی نشده" نام دارد تصریح می کند با وجود گام های زیادی که در زمینه اصلاح نظام آموزشی در کشورهای عربی برداشته شده، رشد سرانه اقتصادی آنها طی بیست سال گذشته همچنان پایین باقی مانده است.

مروان معشر، معاون وزیر خارجه اردن و از مقامات ارشد بانک جهانی به بی بی سی گفت رویکرد آموزشی کشورهای عربی باید تغییر کند بطوری که دانش آموزان باید بیاموزند چگونه فکر کنند، نه آن که به چه فکر کنند.

وی افزود به دختران و پسران عرب به اندازه کافی مهارت های تحلیلی و نیز تفکر خلاق و انتقادی آموزش داده نمی شود.

این مقام بانک جهانی در ادامه گفت اگر قرار باشد جوانان عرب آماده تحولات پرشتاب بالای اصلاح نظام دنیای امروزی باشند و دولت ها بتوانند با بیکاری مبارزه کنند، باید نرخ آموزشی در صدر اولویت ها قرار بگیرد.

دانیلا گرسانی یکی دیگر از معاونین بانک جهانی گفت اصلاحات آموزشی باید به گونه ای انجام شود که شامل چالش بیکاری و نیز پیوستن به اقتصاد جهانی نیز بشود.

در گزارش جدید بانک جهانی آمده که نرخ بیکاری در جهان عرب به طور میانگین ۱۴ درصد است که از سایر نقاط جهان، به غیر از آفریقای سیاه، بسیار بالاتر است. در اراضی فلسطینی با ۲۶ درصد بالاترین نرخ بیکاری در جهان عرب مشاهده می شود.

آقای معشر گفت: "منطقه خاورمیانه با ۶۰ در صد جمعیت زیر سی سال، منطقه ای جوان محسوب می شود و برای مبارزه با بیکاری در این منطقه لازم است که در ۱۰ تا ۱۵ سال آینده نزدیک به ۱۰۰ میلیون شغل جدید ایجاد شود و اگر قرار باشد ما این تعداد شغل ایجاد کنیم باید اول از ارتقای سطح تحصیلی شروع کنیم."

گزارش بانک جهانی آورده است که اردن و کویت که اصلاحات آموزشی در آنها رخ داده است در صدر کشورهای عربی قرار دارند جیبوتی، یمن، عراق و، مراکش در حالی که به لحاظ عدم دسترسی به آموزش با کیفیت خوب، در پایین ترین رده های فهرست قرار دارند.

عکسهای زیبای پرندگان از عکاس اسرائیلی رونن وتوری