هشتم مارس روز جهانی زن را به زنان کشورمان » »تسلیت « میگوئيم ! . دولت و سرکوب زنان حجاب اجباری/ سرپرستی کودکان/ طلاق/ ارث / ازدواج موقت /سفر بخارج

تهیــه و تنظیم : داوید
عکسـها : منابع مختلف
تفسیــــــــر انان : داوید
هفتــــم مــــــارس ۲۰۰۸
به روز شده ۸ مارس ۰۸





»» حمایت برندگان صلح نوبل از جنبش زنان ایران ««


شش برنده جایزه صلح نوبل به همراه ۲۰۰ فعال حقوق زنان در سراسر دنیا با انتشار بیانیه ای به مناسبت هشتم مارس، روز جهانی زن ، همبستگی خود را با زنان ایرانی در دستیابی به حقوق برابر اعلام کرده اند.

این بیانیه از جمله به امضای شیرین عبادی، وانگاری ماتایی، جودی ویلیامز، ریگوبرتا توم ، بتی ویلیامز و مایرد کوریگان که در سال های مختلف برنده جایزه صلح نوبل شده اند، رسیده است.

در ابتدای این بیانیه به احتمال درگیری نظامی بین ایران و آمریکا اشاره شده و ضمن اعلام مخالفت شدید با هر گونه اقدام نظامی علیه ایران، آمده است: "هم زمان دولت ایران با استفاده از مشغله ذهنی جامعه جهانی با بحران هسته بشر و حقوق ای، به سرکوب هر چه بیشتر فعالان حقوق زنان در ایران می پردازد و از جمله "زنان"، تنها مجله ای که مسائل زنان را مظرح می کند، توقیف می شود."



نویسندگان این بیاینه در ادامه با اشاره به فرا رسیدن هشتم مارس، روز جهانی زن، نوشته اند: "دولت، زنان را از برگزاری آزاد مراسم برای یک چنین روز مهم اعلام همبستگی بین المللی باز می دارد، و تلاش برای منع اعلام حقوق همبستگی با حقوق زنان بخشی از محرومیت عمومی اساسی اجتماعی و اقتصادی در ایران است. ما دولت ایران را فرا می خوانیم که همه محدودیت های آزادی بیان را مطابق با تعهدات ایران در پیمان و تجمع مسالمت آمیز های بین المللی حقوق بشر که طبق قانون اساسی ایران نیز الزام آوراست، رفع کند."

فعالان حقوق زنان در ایران در سال های گذشته برای دریافت مجوز برگزاری تجمع به مناسبت هشتم مارس با مشکل مواجه بوده اند و عموما تجمع خود را بدون مجوز برگزار کرده اند که در بعضی موارد با برخوردهای خشونت آمیز نیروهای انتظامی مواجه شده است.


در جمهوری اسلامی همه چیز و همه کار برای زنان ازاد است
»» اما اگر در زیر چـــادر و دور از چشم اغیـــــــــار باشد ««
داوید.


فعالان حقوق زنان ایران در سال های قبل برای دریافت مجوز
تجمع هایشان مشکل داشته اند - عکس: آرش عاشوری نیـــا

سال گذشته چند روز قبل از هشتم مارس بیش از بیست نفر از فعالان جنبش زنان ایران که برای اعتراض به احضار تعداد دیگری از فعالان جنبش زنان در مقابل دادگاه انقلاب تهران تجمع کرده بودند، بازداشت شدند که همین مسئله باعث شد برنامه های مربوط به هشتم مارس تحت الشعاع این بازداشت ها قرار گیرد.

امسال نیز برنامه مشخصی در اماکن عمومی برای روز جهانی زن در تهران اعلام نشده است، و احتمالا تنها چند مراسم محدود در خانه های فعالان حقوق زنان برگزار خواهد شد.

در ادامه بیانیه صادر شده، به کمپین هایی که زنان فعال ایرانی برای رسیدن به حقوق برابر به راه انداخته اند اشاره شده و آمده است: "کمپین یک میلیون امضا برای انطباق قوانین ایران با قوانین المللی ضد تبغیض جنسیتی است. دولت ایران با خشونت به آزار و اذیت و ( تحت تعقیب قراردادن) فعالان این کمپین ده ها فعال زن در طی دو سال گذشته ادامه می دهد.به عنوان نمونه یک کمپین متکی بر توده مردم برای جمع آوری بین یک میلیون امضا ده ها فعال زن در طی دو سال گذشته بازاشت شده و پرونده های قضایی علیه آنها تشکیل شده است. چندین نفر از آنها به احکام طولانی مدت زندان محکوم شده اند. نیروهای امنیتی و اطلاعاتی بطور مرتب فعالان این کمپین را بازجویی می کنند و مورد آزار و تهدید قرار می دهند."


نمایندگان دفاع از حقوق زنان در ایران !!!.

در پایان این بیانیه از دولت ایران خواسته شده است " فورا به اقدامات سرکوبگرانه علیه فعالان حقوق زن پایان بدهد و با آنها همکاری کند تا ایران سرزمینی شود که زنان و مردان آن از حقوق برابر برخوردار شوند و کشوری باشد که معیارها و قوانین بین المللی حقوق بشر را رعایت می کند ! .



قوانین مناقشه برانگیز ایران درباره زنان
 
سایه فرجادی
روزنامه نگار در تهران
 
 
ایران جزء نادر کشورهایی به ‌شمار می ‌آید که در آن از روزها و مناسبتهای مختلف به عنوان روز زن یاد شده: روز تولد فاطمه زهرا دختر پیامبر اسلام، سالروز کشف حجاب (روز آزادی زن)، روز تولد مادر شهبانوی سابق ایران (روز مادر)، سپندارمزدگان روز ملی ـ باستانی گرامیداشت زن و زمین و هشتم مارس روز جهانی پاسداشت حقوق زنان.

با وجود تنوع در نامگذاری روز زن، حقوق زنان در ایران یکی از جدی ‌ ترین مباحث مورد انتقاد مدافعان حقوق بشر است.

مرجان سی ساله دانشجوی رشته گرافیک دانشگاه تهران با نامناسب خواندن وضعیت زنان در ایران ازاین تنوعها یعنوان مناسبتهای شکلی یاد می ‌ کند: "ما در ایران روزهای گوناگونی را به اسم روز زن جشن می ‌ گیریم اما از رعایت مصداق حقوق زنان خبری نیست، در واقع حکایت ما ضرب ‌المثل آفتابه و لگن هفت دست، شام و نهار هیچی است".

نزدیکی هشتم مارس به ۲۴ اسفند روز انتخابات هشتمین دوره مجلس شورای اسلامی از ‌سویی و سختگیریهای مسئولان برای برگزاری مراسم بزرگداشت این روز از سوی دیگر، بهانه ا ‌ی شد برای نگاهی به قوانینی در ایران که همواره برای طیف گسترده ئي از زنان این کشور مناقشه ‌‌‌برانگیز بوده است.

حجاب اجباری



مریم هیجده ساله در حالی که چادر مشکی تمام بدنش را پوشانده با گروهی از دوستانش در گوشه ‌ای از پارک اندیشه ‌ تهران واقع در خیابان شریعتی مشغول درس ‌ خواندن است، او با وجود آنکه از محجبه بودنش بسیار راضی به نظر می ‌ رسد، قانون حجاب اجباری را غیرضروری می داند: "به نظر من باید به خانمها این امکان را بدهند که حجابشان را براساس عقیده‌ شان و به طور آزادانه انتخاب کنند".

برای بسیاری، حجاب اجباری تنها قانونی برای پوشاندن بخشی از بدن یا موی سر نیست بلکه در واقع قانونی برای اعمال محدودیتهای بیشتر بر زنان است.

ندا ۲۳ ساله و فیلمساز مستند در حالی که زیر چشمی ماشین گشت ارشادی را که به آرامی از کنارش می ‌گذرد زیر نظردارد ، حجاب اجباری را قانونی برای حذف زن از جامعه قلمداد می کند: " اگر من این امکان را داشتم که یک قانون را از مجموعه قوانین کشوری حذف کنم آن قانون حجاب اجباری بود چون پوشاندن مو یا بدن ظاهر این قانون است ولی در اصل این راهی برای زیر ذره بین قرار دادن و کنترل همه جانبه رفتار زنان محسوب می ‌ شود". ‌

 مریم با وجود آنکه از محجبه بودنش بسیار راضی به نظر می ‌ رسد می گوید باید به خانمها این امکان را بدهند ‌که حجابشان را براساس عقیده شان و به طور آزادانه انتخاب کنند "

 
پوشاندن مو یا بدن ، ظاهر قانون حجاب اجباری
است ولی در اصل این راهی برای زیر ذره بین
قرار دادن و کنترل همه محسوب میشود
ندا

با نگاهی که وحشت را بوضوح می ‌توان در آن دید ماشین گشت ارشاد را دنبال می ‌کند و با حالتی عصبی گوشه روسری اش را بین انگشتانش می پیچاند و حرفهایش را این گونه ادامه می ‌دهد: "وقتی حجاب اجباری باشد یعنی تعدادی هم باید مأمور شوند تا به من بگویند چی به عنوان زن) ( درست است و چی نادرست و این اهرمی گزینشی خواهد شد که افراد با سلیقه ‌ها و عقاید مختلف رفتار و خواست و درصورت عدم سازگاری ‌، محدود یا حذفمان کنند و ما را کنترل کنند ، در واقع به نام ایجاد امنیت برای ما تولید نا امنی میکنند و مدام ما را از تصویر موهومی که از رنگ سفید و سبز با دو تا چراغ بزرگ که در شهر آرام می ‌چرخد و همه چیز را زیر نظر دارد (ماشین گشت ارشاد) در هراس می ‌گذارند".

سرپرستی کودکان

از دیگر قوانینی که زنان، بخصوص مادران را طی این سالها نگران کرده قانون حضانت (سرپرستی) اطفال است خانم حدوداً پنچاه ساله ‌ای که برای خرید عید همراه دختر و دامادش به خیابان آمده با اشاره به اینکه طبق قوانین جمهوری اسلامی حق سرپرستی فرزندان فقط تا هفت سالگی با مادر است حرفهایش را این گونه ادامه می ‌دهد: این قانون در حال حاضر به یکی از راههایی مبدل شده " که مردان می توانند با توسل به آن همسرانشان را زیر فشار قرار دهند در حالی که به عقیده من بهتر است این حق به هر دو طرف داده شود".

طلاق

طلاق نیز از جمله مواردی محسوب می شود که تنگناها و محدویتهای بسیاری برای جامعه زنان ایجاد کرده و همواره مورد اعتراض طیف وسیعی از زنان جامعه است، هرچند مجلس ششم در سال ۱۳۸۱ بر ماده ۱۱۳۳ قانون مدنی که منحصراً حق طلاق را به مردان واگذار می ‌کند، اصلاحیه ‌ای نوشت اما همچنان روح این ماده قانونی، ناظر بر حمایت از مردان به نظر می ‌رسد.

دختر جوانی که با نامزدش در حال انتخاب حلقه ازدواج است با اشاره به برخی راههای قانونی که حق طلاق برابر آورد داشتن این حق را یکی از را برای زنان فراهم می ‌ حقوق ابتدائی زنان برمی ‌شمرد: "خیلی بهتر بود همان طور که حق طلاق به مرد داده شد به زنان هم داده می ‌شد، البته زنان می ‌توانند حق طلاق را جزء یکی از شرایط ضمن عقد بگذارند اما این باعث می ‌ شود در همان ابتدای ازدواج زوجهای جوان با بحث و گفتگوهای زیادی روبرو شوند".

ارث

برابر نبودن حقوق زن و مرد در قانون حتی در زمینه ‌های مادی از جمله ارثیه یکی دیگر از موضوعات مناقشه ‌برانگیز در میان زنان به حساب می ‌آید .



دختر جوانی که خود را کارمند یکی از ادارات دولتی معرفی می‌ کند به این نابرابری معترض است: "به نظر من قانون ارثیه که در آن مردان دو برابر زنان ارث می برند قانون مناسبی نیست بهتر است در جامعه زنان و مردان به یک میزان از ارث برخوردار بشوند".

سمتهای کلیدی

داشتن حقوق مدنی برابر با مردان درخواست بسیاری از زنان در جوامع آزاد است، مطابق برخی تفاسیر که از قانون ایران میشود نیمی از جامعه یعنی زنان از داشتن قانون حقوقی مانند تصدی پستهای کلیدی کشور محرومند.

مریم، دانشجوی دانشگاه تهران با گروهی از همدوره ‌ایهایش در حالی که

همگی روسری سفید به سر دارند ،



تصمیم گرفتند از یک
هفته قبل از هشتم مارس با پوشیدن روسری سفید به استقبال این روز بروند.

او که در حال بحث راجع به حقوق زنان است می گوید: "به عقیده من یکی از تبعیضهایی که بین زن و مرد در قانون اساسی آورده شده محروم کردن زنان از احراز پستهای مهمی همچون ریاست جمهوری یا قضاوت است".

سفر به خارج

در قوانین ایران زنان و دختران برای سفر به خارج از کشور باید از همسر یا پدرشان کسب اجازه کنند، گرچه مجلس ششم تلاشهای بسیاری انجام داد که در برخی موارد از جمله اعزام به خارج دخترانی که بورس دانشگاهی دریافت می کنند این قانون لحاظ نشود اما بدلیل مخالفت شورای نگهبان این قانون همچنان پا برجا ماند .

نسرین بیست ساله که یکی از صمیمی ‌ترین دوستانش به خاطر این قانون از ادامه تحصیل محروم شده عقیده دارد: قانونی که به مردان اجازه می ‌ دهد در مورد سفر همسر یا " دخترانشان تصمیم بگیرند بسیار ناعادلانه و به دور از قوانین جامعه مدرن است".

لایحه حمایت از خانواده

در این میان، فرستادن لایحه "حمایت از خانواده" از دولت به مجلس هفتم در سال گذشته نیز باعث مخالفت برخی از زنان شد، آن، مردان برای لایحه ‌ای که به استاد ماده ۲۱ ازدواج مجدد تنها نیازمند اثبات توانایی مالی به دادگاهند.

دانشجوی ۲۱ ساله ئي که در رشته مددکاری دانشگاه علامه طباطبائی درس می ‌خواند تصویب و اجرای چنین قانونی را برای جامعه بسیار نامناسب و ناعادلانه می داند


»» تاریخ به روایت تصویر در باره زندگی تلخ زنان وطنمان در
۲۹ سال گذشتـــه که در ایـــــران داشته اند «« سخن میگوید


دروغی به بزرگی نامشروعیت بودن رژیم جمهوری اسلامی
که بمانند بقیه قولهایشان تو زرد از اب در امد !
»» هیچکس زنان را به داشتن حجاب مجبور نمیکند !! ««


»» مقررات و نظرات در مورد حجاب اسلامی ! «« از سر تیترهای وحشت افرینی بودند که در روزنامه موسسه کیهان و مانند ان که اکنون به تصرف مشتی ادمهای بیسواد و عقده ئي مانند حسین شریعتمداری و امثال او قرار گرفته بودند و انانرا از یک منبع فرهنگی به »» کانون خیانت به ازاد اندیشان و وطن دوستان «« تبدیل کرده بودند هر روز بعناوین مختلف برای اماده کردن جو لازم برای اوردن فشار به طبقه زنان به چاپ میرساندند ! .


اولین گوشزدهائی که توسط نو اندیشان و ملی مذهبیها
به رژیم در مورد اداره غلط مملکت توسط انان داده شد و
فجیعترین تاوانش را »» پروانه و داریوش فروهر «« پرداختند .


دختران ایرانی که با امیدهای واهی دل به مشتی دغلباز
بظاهر دینی بسته و به کمک انان در بروز انقلاب شتافته
بودند به مجرد انکه اولین علائم هیچ انگاری انانرا نسبت
به طبقه »» زنان «« در رفتارها و گفتارهای دو پهلویشان
مشاهده کردند به تظاهرات پرداختند ! اما دیگر دیر شده بود ! .


زنها نیز به همراه دختران یا احساس بوی خیانت از کسانیکه به حساب انان انقلاب کرده بوند ! اما گسترده تر به خیابانها ریختند ! ولی با هجوم خشونت امیز ، تا حد اسید پاشی بر سر و صورت انان توسط »» سپاهیان ذینب ! «« که رژیم در اغاز با بکار گیری زنان بد کاره که انان را از خانه های بد نام جمع اوری کرده بود راه اندازی کرده بود مواجه شدند ! و تازه متوجه شدند که چگونه »» شیشه حیات حرمت و عزتشان را «« با دست خود شکسته اند !.
پایان .