مقاله ئي تحقیقی از : علی جمالی
بیست و سوم اکتبــــــــــر ۲۰۰۷
تهیــــــــــه و تنظیـــــــــــم : داوید
*
پژوهشگر بزرگ هولوکاست و برنده یهودی جایزه صلح اتحادیه ناشران آلمان اکتبر ۲۰۰۷
شائول فریدلندر ، اوا دهنده ی پر طنین صدا ها و خاطره های سوخته و خاکستر شده ی قربانیان هالوکاست و دیگر اردوگاههای مرگ ! و برنده ی جایزه صلح سال ۲۰۰۷ اتحادیه ناشران المان متولد پراک در۱۱اکتبر ۱۹۳۲ است . خانواده وی ازطبقه متجدد و فرهنگی یهودی و غیر مذهبی بشمار میامدند . انان پیش از ورود المانها به پراک از انجا به فرانسه گریختند و بعد از تقریبأ ۱۰ سال زندگی توام با ترس و پنهانکاری هویت ، در ماه اگوست سال ۱۹۴۲ بخاطر جلوگیری از لو رفتن بدست گشتاپو ( پلیس مخفی نازیها ) توسط فرانسویهای خود فروخته و روسپی صفت که در ان زمان اوج همکاری انان با نازیها بود که از طریق حکومت دست نشانده شان بنام ( ویشی ) انجام میگرفت ! ناچار به ترک انجا نیز گردیدند و بمنظور نجات جان کودک خردسالشان اورا به مدرسه ئي شبانه روزی کاتولیک سپردند که با موافقت خودشان بچه غسل تعمید داده شد ! . انان بهمچنین مبلغ ۶۰۰۰ فرانک و یک البوم تمبر و یک دستبند طلا را نیز برای پرداخت مخارج کودک دلبندشان از طریق افراد مذهبی مسیحی مطمعن برای انان فرستادند ! . او در سال ۱۹۴۵ که دریافت پدر و مادرش را بر اثر فجایع المانیها از دست داده دست از مسیحیت کشید ! و به کشور در حال تاسیس اسرائیل مهاجرت و در جنگهای استقلال ان که با همسایگان عرب و مسلمانان جهان انجام گرفت شرکت نمود . او تحصیلاتش را در دانشگاه تل اویو و پاریس و زنو در رشته شناخت هالوکاست ادامه داد و یکی از برجسته ترین پژوهشگران در این رابطه گردید . از او که هم اکنون در لوس انجلس زندگی میکند کتابها و اثاری متعدد همراه با جوائز مهم بین المللی بجا مانده که انان را میتوان از کتابخانه های دانشگاه * یو سی ال ا * تهیه نمود
در بخش گسترده زیر که با گزارشهائي از منابع معتبر بزبانهای فارسی و انگلیسی همراه است ! بیشتر با زندگی پر طلاطم این یهودی فرهیخته اشنا خواهیم شد
داوید
ادامه بخش فارسی
پژوهشگر بزرگ هولوکاست
ساول فریدلندر را پژوهشگر هنرمند تاریخ نامیده اند. روش او در نگارش تاریخ متفاوت و یگانه است. حضور توأمان دانش و خاطره . آن جا که دانش فزون تر شود، خاطره جان می گیرد . روایت او از تاریخ، تلفیق پژوهش عالمانه با خاطره ی اسطوره ای قربانیان تاریخ است. صداها و خاطره های سوخته و خاکستر شده ی قربانیان هولوکاست و دیگر اردوگاه های مرگ در آثار فرید
لندر بازتابی پرطنین دارد. تاریخی هم که او روایت می کند، سرشار است از نشانه ها، تصاویر، صداها و خاطره ها. حضور حافظه در متن .
ساول فریدلندر برنده ی جایزه ی صلح اتحادیه ناشران آلمان، برجسته ترین پژوهشگر هولوکاست است . ، مراسم اهدای این جایزه هر سال در حاشیه ی نمایشگاه کتاب فرانکفورت برگزار می شود. این جایزه قدمتی ۵۷ ساله دارد و یکی از معتبر ترین جوائز فرهنگی المان به شمار میاید
این جایزه تا کنون به نویسندگان، فیلسوفان، دانشمندان و سیاست مداران نام آوری چون واسلاو هاول، آنه ماری شمیل، ماریو وارگاس یوسا، یاشار کمال، مارتین والسر، یورگن هابرماس، سوزان زونتاگ، اورهان پاموک و... اهدا شده است.
اعطای این جایزه، اما گاه نیز جدال برانگیز بوده است. تعلق جایزه ی صلح در سال ۱۹۹۵ به آنه ماری شمیل به خاطر رفتار ملایمت جویانه او با بنیادگرایان اسلامی موجب اعتراض بسیار شد. در سال ۱۹۶۸ وقتی لئوپول سنگور، رییس جمهور ستگال جایزه را گرفت تظاهرات خشونت آمیزی در پی داشت. از سال ۱۹۷۴ تا سال ۱۹۸۱ مراسم اهدای جایزه از سوی هواداران و فعالان فراکسیون ارتش سرخ ( ار ا اف ) در آلمان به اغتشاش و خشونت انجامید و آخرین بار در سال ۱۹۹۸ سخنرانی مارتین والسر، داستان کهنه ی رفتار و مواجهه ی آلمانی ها با گذشته شان را چندین ماه در رسانه های آلمان زنده کرد.
، ساول فریدلند در ۱۱ اکتبر سال ۱۹۳۲ با نام پاول فریدلندر در پراگ زاده شد. او فرزند یک خانواده ی بافرهنگ و متجدد بود که کیش یهودیت در زندگی شان نقشی نداشت. او خود، خانواده اش را سنخ نمای یهودیانی می داند که در فرهنگ اروپای مرکزی مستحیل شده بودند خانواده اش پیش از آغاز فاجعه و سقوط پراگ توسط نازی ها به پاریس گریختند. در پاریس آن ها نام فرزندشان را از پاول به به پائول تغییر دادند. زمانی که آلمانی ها فرانسه را اشغال کردند، خانواده به منطقه ای اشغال نشده، تحت حکومت ویشی به ریاست مارشال پتن نقل مکان کرد
در شرایطی که پدر، بیهوده در پی کسب و کاری بود، مادر با کارهای موقت چرخ زندگی شان را به راه انداخت. تهدید و خطر مرگ روز به روز نزدیک تر احساس میشد در میانه سال ۱۹۴۲ حکومت ویشی که همواره با نازی ها سر و سِری داشت، یهودیان غیرفرانسوی را به آلمان پس فرستاد. اوایل ماه اوت، دستگیری و دپورت یهودیان توسط پلیس فرانسه در مناطق اشغال نشده آغاز شد..
این بار نیز، گریز تنها راه رهایی خانواده بود. پسر ۱۰ ساله شان را به مدرسه شبانه روزی کلیسای کاتولیک در فرانسه سپردند. راهبه ای فرانسوی «مادرخوانده» او شد و پائول فریدلندر دیگر بار نام عوض کرد به پائول هنری فرلند.
با رضای خانواده غسل تعمید یافت و در انزوای مطلق به ائين کاتولیک پناه اورد . تازه سال ۱۹۴۵ بود که کودک دریافت خانواده اش در آشویتس جانسپرده اند!. خانواده اش اخرین نامه شان را در ۵ اکتبر ۱۹۴۲ به راهبه ی فرانسوی نوشته اند
«در واپسین فرصت، به نماینده ی یکی از کلیساهای کاتولیک مبلغ شش هزار فرانک، یک دستبند، و به زنی دیگر آلبوم تمبر سپرده ام تا به دست شما برسانند. از فرزند ما خوب مراقبت کنید و سپاس بی کران ما را بپذیرید. مواظب فرزند ما باشید! رحمت خداوند نصیب شما و خانواده تان باشد! الی و جان فریدلندر.»
ساول فریدلندر در کتاب خاطرات خود پرسیده است: آنان از کدامین * خداوند * در اینجا سخن گفته اند
در سال ۱۹۴۵ زمانی که فریدلندر بعد از رهایی اروپا از شر نازی ها، به سرنوشت خانواده اش پی برد، هویت مسیحی اش در هم ریخت. سه سال بعد به فلسطین رفت تا برای کشور تازه تأ سیس اسراییل بجنگند
این بار پاول فریدلندر در اسراییل نام شائول را برگزید. نام نخستین پادشاه اسراییل که به گونه ای تراژیک از سوی خداوند طرد شد.
چند سال بعد، فریدلندر فصلی دیگر در داستان زندگی اش گشود. در تل آویو، پاریس و ژنو تحصیل کرد. رساله ی دکترای خود را با موضوع روابط دیپلماتیک آلمان نازی و ایالات متحده آمریکا نوشت. در سال ۱۹۷۶ پرفسور تاریخ در دانشگاه تل آویو شد و در سال ۱۹۷۸ به دانشگاه کالیفرنیای لس آنجلس رفت، جایی که امروز در آنجا زندگی و تدریس می کند
او خود را یک یهودی همواره مهاجر می داند. تازگی ها در مصاحبه ای گفته است: «من سال هاست که آمریکایی هستم. من اسراییلی بودم و هنوز هم هستم. اما هم زمان حسرت اروپا و فرانسه را دارم. من در واقع هرگز خود را در وطن احساس نکرده ام. من وطنی ندارم.»
شاید همین موقعیت و حس بی وطنی است که او را در جایگاه یک مورخ بی نظیر قرار داده است.
در میانه دهه ۸۰ جدال تاریخی او با رییس انستیتوی تاریخ معاصر مونیخ در آلمان، از موضوعات بسیار چالش انگیز آن روزها بود . رییس انستیتو بر آن بود که جنایات ناسیونال - سوسیالیست ها را به گور تاریخ بسپارد و جوانب دیگر جنگ، همچون شتاب مدرانیزاسیون در رژیم نازی را بررسی کند این نگاه در واقع قربانیان رژیم نازی را به تاریک خانه ی تاریخ می فرستاد . فریدلندر به سرسختی در مقابل این تلقی تاریخ ایستاد و منظر پژوهش تاریخی را رو به هولوکاست و آشویتس گشود..
برای او پذیرفته نبود که پژوهش تاریخی صرفاً به ارقام و آمار تقلیل یابد و حضور حافظه و خاطره ی انسانی از آن پاک شود. اگر قرار است درباره ی هولوکاست نوشته شود، پس قربانیان آن نباید نادیده گرفته شوند .
از نظر او، باید فاجعه در تمام ابعاد آن نگاشته می شد. قربانیان تنها اشیای زیر چرخ ماشین های مدرن نیستند. آن ها دارای نام اند.
جدال فریدلندر با انستیتوی تاریخ معاصر مونیخ سبب شد تا خود پژوهشی سترگ در داستان هولوکاست آغاز کند. حاصل این پژوهش کتاب رایش سوم و یهودیان» است. درخشان ترین اثر ساول فریدلندر که بسیاری آن را شاهکار مورخ در بررسی هولوکاست می دانند
جلد نخست این کتاب ، تاریخ سالهای پیگرد یهودیان ( ۱۹۳۳ ـ ۱۳۳۹ ) را بررسی میکند و جلد دوم کتاب که حاصل ۱۰ سال پژوهش اوست به تاریخ کشتار یهودیان ( ۱۹۳۴ ـ ۱۹۴۵ ) میپردازد . * رایش سوم و یهودیان * مهمترین پژوهش تاریخی در باب رویداد هولوکاست است. ساختار این پژوهش به اعتقاد یکی از منتقدان کتاب، همچون پارچه ای است که تک نخ های آن حضوری برجسته و درخشان در متن دارند.
ساول فریدلندر در مراسم دریافت این جایزه از حس دوگانه ی خود سخن گفت: «هولوکاست گر چه برای من سوژه پژوهش است؛ اما نه یک سوژه ی انتزاعی. هولوکاست بخشی از خاطره ی من است.»
او دراین مراسم، خطابه اش را به پدر و مادر خود تقدیم و با قرائت نامه ای از آنان، داستان قربانیان هولوکاست را مرور کرد. و جامعه ی انسانی را به همبستگی برای صلح فرا خواند.
علــــــــی جمالـــــــــــی
*****************
ENGLISH
در ادامه به بخش انگلیسی مربوط به زندگینامه و دست اوردهای پژوهشی شائول فریدلندر در مورد تراژدی هالوکاست که خود
نمونه ئی غم انگیز ازپسر بچه ئی ۱۰ ساله در ان زمان است که پدر و مادرش را در کوره های ادم سوزی نازیها از دست داده توجه فرمائيد
THE LIFE AND THE ACHIEVEMENTS OF SAUL FRIEDLANDER THE JEWISH WINNER ! OFTHE GERMAN BOOK TRADE'S 2007 PEACE PPRIZE ...
FIRST ARTICLE
* History as Moral Obligation: An Interview with Saul Friedländer *
By Jon Wiener
DISSENT MAGAZINE
Saul Friedländer was born in Prague and spent his childhood in Nazi-run France. When he was nine years old, his parents hid him in a Catholic monastery. Orphaned after the war, Friedländer lived a peripatetic life. He fought in Israel's War of Independence, studied in Geneva, and eventually became an esteemed historian of the Holocaust at both Tel Aviv University and UCLA. Dissent's Jon Wiener ("The Weatherman Temptation") spoke with Friedländer in Los Angeles about his new book, The Years of Extermination, the second volume of Nazi Germany and the Jews.
Jon Wiener: You open your book The Years of Extermination by describing a photo—an ordinary graduation photo, showing a Jewish man at his graduation from medical school in Amsterdam in September 1942. What’s the significance of this photo?
Saul Friedländer: I wanted to write an integrated history of the Holocaust. Usually, the various aspects are taken separately—German policy, the actions of bystanders, and the experience of the victims. I wanted to show them together, almost simultaneously. In that photo you see all those elements at once. This was the last Jewish student at University of Amsterdam. The Germans had forbidden Jews to study there after September 16, 1942. The University of Amsterdam allowed him to get his medical doctorate the weekend before the Monday that the German decree took effect. So we see, in the same scene, not only the German order, and the last Jewish student, but also the Dutch attitude. Then in the background you see a few relatives who will be deported—most probably to their deaths—in the next few weeks and months. 75 per cent of Dutch Jews were deported and never came back. Thus in this one photo you have an integrated history of the holocaust.
JW: The Nazis worked to rid Germany and Europe of other groups in addition to the Jews, especially gypsies and homosexuals. Was the Nazis’ hostility toward Jews any different from their hostility to these other groups?
SF: The Nazis didn’t start with mass killing of Jews, they started killing the mentally handicapped. The difference between their attitudes towards Jews and others was this: for Hitler, and for his entourage, and for the true believers in the Party, the Jews were not only the enemy of “the New Germany,” and of Aryan humanity, but they were also an active enemy—their only active enemy in the world, the only enemy bent on destroying Germany. In order to prevent them from accomplishing that, they had to be exterminated.
JW: But at the beginning of the war, extermination of Jews was not an official German war aim. You show that, when Germany invaded Poland in 1939 and the SS massacred Jews, the German army, the Wehrmacht, court-martialed the perpetrators. The Nazis didn’t set a policy of extermination until the end of 1941. The policy before that was expulsion. The difference between expulsion and extermination of course is the difference between life and death.
SF: That is correct. The earliest policy, before the war, was expulsion from Germany. That worked for the Nazis to a point, but there were still 200,000 Jews living in Germany when the war started. Then when Poland was occupied and the Germans “inherited” two million Jews, the question became where could they find someplace to expel all those Jews to. They had what they called territorial plans: first the Lublin area of Poland, then, after France was defeated, they considered the island of Madagascar. And finally, after they attacked the Soviet Union, they thought of northern Russia.
JW: What was the historical context in December 1941 in which the “solution to the Jewish question” shifted from deportation to extermination?
SF: Hitler had been convinced that the war with the Soviet Union would be over by October or November, 1941. But by that time the Soviet Army was still fighting, and on December 4 it counterattacked in front of Moscow. For the first time in that war, the Wehrmacht was actually retreating. A few days later came Pearl Harbor and the US entry into the war. That meant this war would now become a total war like the war of 1914-18, where Germany was fighting on both fronts. We don’t know exactly when Hitler made his decision, but the best evidence we have about the decision on extermination comes from Himmler’s diary. There on December 17, 1941, you have a meeting with Hitler on the topic of “the Jewish question,” and there you have Hitler’s order, “exterminate as partisans”—not in the sense of the guerilla fighters on Soviet territory—but as supporters of a cause, as the internal enemy. Hitler went on to say this dozens of times: now that there is total war the Jews, the internal enemy, have to be exterminated so that we will never get back to the situation of 1918, when we were stabbed in the back—by the Jews.
JW: So Hitler turned his full fury on the Jews only after facing the prospect of defeat in Russia and a long war with the US. Beyond these specific events, you show that Hitler’s personal obsession with Jews was absolutely crucial to the history of the Holocaust. But you don’t try to explain it.
SF: I say there is no point really in trying to figure out what was the basis of Hitler’s obsessive hatred of the Jews. His first political letter of 1919 was on the Jews, and the last line of his political will, written a few moments before he committed suicide, dealt with the Jewish question. Many books have been written on that obsession. To me, it’s all a matter of guessing.
JW: You do think we need to understand the German people and why they continued to follow Hitler to the bitter end.
SF: Yes, a great majority of Germans remained faithful to their fuehrer, many of them to the end, and, it has to be admitted, quite a few even after the end. That, for a historian, is a puzzling situation. Stalin was feared by the Russians—admired by only a section of the population. Roosevelt was hated by many people in America. Churchill was hated by many people in England. But in Germany, you find adoration of Hitler—even after Stalingrad, even towards the end when everything was in ruins. The psychology of this I do not understand very well.
JW: In addition to studying the perpetrators, you say we need to understand the bystanders, outside of Germany. You say “at each step in occupied Europe, the execution of German measures depended on the submissiveness of political authorities, the assistance of local police forces, and the passivity or support of the general population and the elites.” You quote an amazing official statement issued by the highest authority of the Catholic Church in Poland in 1936 declaring “it is forbidden to assault, beat up, main, or slander Jews.” That was three years before the war. Once the war started, how many groups or organizations or leaders stood by the Jews in the face of Nazi demands?
SF: Not many, to put it very mildly. Not many in the occupied countries, until 1943, when there are declarations here and there of solidarity. We see extreme encounters where the local populations were very anti-Semitic like Poland. But what is striking is that you see that kind of anti-Semitic action also in countries where you wouldn’t expect it so intensely like France. Even Holland. The populations of occupied Europe ultimately remained passive, didn’t take a side in the persecution of the Jews, said very little when the deportations started, and very little more when the rumors about extermination spread throughout the continent. Poland, of course, is an extreme example—partly because the extermination camps were on Polish soil. But you find this “Polish syndrome” all over Europe.
JW: In your introduction you write that you quote from victims’ diaries because you want to “pierce the smugness of scholarly detachment and ‘objectivity.’” What exactly do you mean?
SF: I hope my book is objective. But as I said at the outset, I wanted to write an integrated history. That idea demanded the presence of the voices of the victims. The history of the Holocaust as it is usually written deals with the decisions of the Germans and their accomplices. And then there is a whole separate literature on the victims. Business-as-usual history flattens the interpretation of mass extermination. But the voices of the victims—their lack of understanding, their despair, their powerful eloquence or their helpless clumsiness—these can shake our well-protected representation of events. They can stop us in our tracks. They can restore our initial sense of disbelief, before knowledge rushes in to smother it.
JW: One final question: How were you able to do this book? How were you able to go to work every morning, for many years, and face this story? As a reader I had to stop many times—first of all on page 28, where you describe Nazi humiliation of orthodox Jews in Poland right after the invasion—and several more times in the 600 pages that follow.
SF: Strangely enough, one gets inured with time. That works, however, only to a point. While some of the most horrifying material elicits no reaction, a very simple letter of the more ordinary kind creates a sudden emotional reaction—i.e., the letter of a young girl writing to her father from Drancy that she is about to be deported, yet tries to assure him that she will be alright. Nonetheless, I considered the completion of these books as a personal and professional obligation that superseded any other considerations.
Jon Wiener teaches history at the University of California, Irvine. His most recent book is Historians in Trouble.
SECOND ARTICLE
* Holocaust historian Saul Friedlander wins Frankfurt fair Peace Prize.*
CBC/ca News.
With files from the Associated Press
Historian Saul Friedlander, who has chronicled the Nazi reign and the Holocaust, has captured the prestigious Peace Prize at the annual Frankfurt Book Fair.
"Saul Friedlander gave a voice to the grievances and cries of those human beings who were turned to dust — he gave them memory and a name," the German Book Trade Association said in awarding Friedlander its 2007 prize.
Writer Saul Friedlander, pictured here in March, is a professor at UCLA and well-known expert on the Holocaust and the Nazi regime.
(Eckehard Schulz/Associated Press)
Friedlander, a professor at the University of California, Los Angeles, was handed the 25,000 euro ($35,500 Cdn) award on Sunday, the final day of the fair at a ceremony in Frankfurt's St. Paul's Church.
The writer said he accepted the award, created in 1950, with "utmost pleasure."
Friedlander was born in Prague in 1932 to German-speaking Jewish parents. He grew up in France and went undercover as a student at a Roman Catholic school in the south of France during the German occupation. His parents were arrested while attempting to flee to Switzerland and died in a concentration camp at Auschwitz.
Critics have hailed his comprehensive writings on Nazi Germany. Friedlander's best-known work is perhaps his two-volume collection Nazi Germany and the Jews.
Continue Article
"Friedlander rejects the distanced approach often associated with the writing of history: he creates a space for incomprehensibility — the only possible reaction to such an unfathomable crime," said the association.
Friedlander first made a mark during the 1960s with biographies of Pope Pius XII and Kurt Gerstein, a German SS officer who contacted members of the Catholic Church about Nazi extermination camps. In 1945, Gerstein wrote a report about it and soon after committed suicide.
Other Friedlander books include History, Memory and the Extermination of the Jews (1993), Reflections of Nazism (1984) and an autobiography, When Memory Comes, in 1979.
Previous winners of the award included Mexican writer and poet Octavio Paz, Peruvian novelist Mario Vargas Llosa, American essayist and activist Susan Sontag, Turkish author and Nobel laureate Orhan Pamuk, and former Czech President Vaclav Havel.
**********************
THIRD ARTICLE :
* Saul Friedlander wins German Book Trade's 2007 peace prize *
THE Jerusalem Post
Israeli historian Saul Friedlander on Sunday was awarded the top prize at the annual Frankfurt Book Fair in recognition of his narratives documenting the Nazi Holocaust.
"Saul Friedlander gave a voice to the grievances and cries of those human beings who were turned to dust - he gave them memory and a name," the German Book Trade association said in awarding Friedlander its 2007 peace prize.
"The acknowledgment of human dignity forms the basis for peace among mankind, and Saul Friedlander returned to the murdered millions the dignity of which they had been robbed," it said.
Friedlander, a professor at the University of California, Los Angeles, was given the €25,000 peace prize on the final day of the annual book fair in an award ceremony at Frankfurt's St. Paul's Church.
Among Friedlander's best-known work is his two-volume collection "The Third Reich and the Jews."
The association said Friedlander was chosen for his firsthand approach to Holocaust history.
"Friedlander is one of the last historiographers to have witnessed and experienced the Holocaust - a genocide that was announced early on, planned openly and carried out with machinelike precision," the association said. "Friedlander rejects the distanced approach often associated with the writing of history: He creates a space for incomprehensibility - the only possible reaction to such an unfathomable crime."
Previous winners of the award include German sociologist Wolf Lepenies in 2006, outspoken Turkish author and Nobel laureate Orhan Pamuk, and former Czech President Vaclav Havel.
The prize was first awarded in 1950.
**************************************
FOURTH ARTICLE :
* Saul Friedlander Wins Frankfurt Book Fair Peace Prize. No. 10.14.2007. 414.
Librarian
With The Years of Extermination, Saul Friedländer completes his major historical work on Nazi Germany and the Jews. The book describes and interprets the persecution and murder of the Jews throughout occupied Europe. The enactment of German extermination policies and measures depended on the cooperation of local authorities, the assistance of police forces, and the passivity of the populations, primarily of their political and spiritual elites. This implementation depended as well on the victims’ readiness to submit to orders, often with the hope of attenuating them or of surviving long enough to escape the German vise.
*****************************
MORE INFO ? :
Saul Friedländer - Wikipedia, the free encyclopedia.
Daveed.
No comments:
Post a Comment